Herkenbaar verhaal! Ik heb ook kraamvrouwenkoorts gekregen, 5 dagen na se bevalling begon de buikpijn. Dag 6 naar het ziekenhuis gegaan en weer naar huis gestuurd, zeiden komt van de stolsels de pijn maar de dag erna kreeg ik ineens koorts. Dankzij goede verloskundige gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Daar gelijk opgenomen met antibiotica en 5 liter vocht via infuus. Volgende dag koortsvrij en dag later mocht ik naar huis met orale antibiotica. Gelukkig kregen we op medische indicatie nog 4 x 3 uur kraamhulp om bij te komen. Maar je valt zo van die roze wolk af, heb er emotioneel nog t meeste last van gehad.. en t vertrouwen krijgen in je lijf is ook een lastige.. Bij mij trouwens veroorzaakt door streptokokken A, gelukkig ongevaarlijk voor mn dochtertje..

Ik heb ook kraamvrouwenkoorts gehad, dinsdags bevallen, woensdag en donderdag erg vermoeid en ontzettend last van mijn rug, donderdagavond rillingen en zo ontzettend koud, dacht dat ik griep kreeg. Hier was de kraamverzorgster drukker bezig met haar eigen dingen dan met mij, de controles die je 2 x per dag hoort te hebben, werden met moeite 1 x per dag gedaan. Ik was erg moe en lag veel op bed, ik moest haar maar meer gaan helpen moest het tenslotte als zij weg was ook zelf weer doen. Vrijdagavond na het eten plots koorts die binnen 2 uur naar de 40 graden liep, buikpijn en voelde me zo vreselijk. Verloskundige gebeld en met de ambu naar het ziekenhuis gebracht. 4 dagen aan het infuus en daarna weer naar huis met de rest van AB kuur. Het is nu 2 weken terug maar ben nog zo ontzettend moe, het valt me allemaal zo tegen. Gelukkig nog 2 dagen kraamzorg gehad met een lieve kraamverzorgster maar jee wat een domper....en gevoelsmatig nog zo labiel...:(

Ik zie dat het bericht al een jaar oud is maar wil toch even reageren. Fijn om anderen te horen die kraamvrouwenkoorts gehad hebben. Ik ken in mijn directe omgeving nl niemand. Hier dus ook maar juist een hele goede kraamzorg gehad. Heel alert op de koorts en goed hulp gezocht en lang overgewerkt. Hier gaf ik zelf juist het idee dat het erbij hoorde (2e kindje) en wilde ik niet naar het ziekenhuis (te moe om die stap te maken en na een prematuur heel graag een kraamtijd thuis willen). Natuurlijk toch naar het ziekenhuis en daar bleek hoe ziek ik was. Gelukkig mocht ik mijn meisje aldus tijd bij me hebben, was zij niet ziek en knapte ik na 3 dagen op. Wel was het aanslag op mijn gestel, nog hele poos erg moe geweest en veel afgevallen in die week van de sepsis. Mijn baby kreeg daarna veel last van eczeem en spugen. Ik heb me altijd afgevraagd of dat van de antibiotica kwam (via mijn borstvoeding). Ook zal ik nooit vergeten wat een bare belevingen ik kreeg, bijna soort psychotische waanbeelden, gruwelijke beelden die ik niet kon stoppen. Door de koorts of ? Hadden jullie dat ook?

Hoi Veer, Ik was ook bang voor herhaling toen ik de tweede keer zwanger was. Ik was nl drager van het virus. Goede begeleiding gehad door de gyno. Om zelfde scenario te voorkomen zou mijn bevalling opgewekt worden, nadat ik twee maal preventief een antibiotica dosis achter de rug zou hebben. Op de dag van de afspraak om ingeleid te worden, kwam de bevalling vanzelf op gang. Ben toen direct aan het infuus gelegd en later op de dag nog een keer. Met mijn tweede niets aan de hand, kern gezond geboren. Extra dag controle in het ziekenhuis en toen konden we gaan en mijn roze wolk beginnen. Bespreek je angst met je verlosundige, weet zeker dat ze je goed kunnen begeleiden hierin.