Hi issues mama, mooi om te lezen dat je trots bent op wat je gedaan hebt in die roerige tijd. Het is tenminste zo voelde ik het toendertijd moeilijk om op je gevoel dan te vertrouwen want weet jij veel als nieuwbakken ouders wat wel of niet normaal is. Je bent een kei van een mama. En je man een kei van een papa. En jullie zoon is een sterk mannetje. Veel liefs

Sevilia, reacties 7,8en9 zijn aan jou gericht. Op een of andere manier worden ze allemaal onderaan geplaatst terwijl ik toch echt op reply bij jouw stukje heb gedrukt.. vreemd. Hoop dat dit doorkomt.

Bedankt voor je reactie! Onderaan deze pagina heb ik op je gereageerd. Waarom de reactie helemaal daar staat is mij een raadsel..

Wat een lieve reactie, bedankt! En wat een heftig verhaal lees ik van jou. Ik herken je verdriet en onmacht. Het is zo moeilijk om alles bij elkaar te houden: jezelf, je gezin, je huwelijk, je leven. Alles wat altijd zo gewenst was, voor velen zo gewoon lijkt, zo vanzelfsprekend. Juist door alles heb ik geleerd dat er in het leven maar weinig vanzelfsprekend is, des te meer om bij stil te staan en te koesteren. Ik hoop alsnog dat er bij jullie toch ooit weer een positieve wending komt aan jullie leven qua geluk, liefde en rust. Sterkte en (het klinkt altijd zo 'slap' maar is oprecht gemeend): houd je taai