Vroeger puzzelden wij ook zo en liepen we op de toppen van onze tenen, omdat ik mijn kinderen ook echt zelf wilde opvoeden. Ik ben daar echter niet voor gemaakt en heb mijn werk nodig om gelukkig te kunnen zijn. Na een tijdje hebben we toch gezorgd voor opvang bij een onthaalmoeder en er komt 1 keer per week iemand kuisen. Iedereen is daar gelukkiger door geworden, ook de kindjes. Als wij als ouders gelukkiger zijn voelen de kindjes dat ook en kunnen we er beter voor hen zijn. Naar wie je kinderen gaan trekken heeft weinig met je werkuren te maken, maar eerder met karakter en compatibiliteit. Bij ons trekt de oudste meer naar mij en de jongste meer naar mijn man als er iets is, gewoon omdat mijn karakter toevallig beter bij de oudste past en dat van mijn man bij de jongste. Ze voelen dat onbewust aan en gaan naar wie het beste aansluit bij hun behoeften van dat moment. Maar ik heb ook mijn mama momentjes met de jongste, dus algemeen is het wel goed gebalanceerd. Mijn man werkt meer uren dan ik, maar daar heeft die keuze niets mee te maken. Ik zou je werkuren daar dus niet van laten afhangen, maar gewoon gaan voor je keuze en de nodige aanpassingen doen om het haalbaar te houden voor je gezin. Veel succes!

Zoals al meer zeggen: de keus is aan jou en je partner. Maar deze kindertijd gaat heel snel en kan je niet weer inhalen, die tijd komt nooit weer terug. Ik denk dat carrière altijd nog kan, ook als hij ouder is. Maar weet je, je moet ook aan jezelf denken, word jij of nou ja denk jij ongelukkig te zijn of ben je minder blij als je die carrière niet hebt? Vind je dit echt je droombaan? Dan zou ik toch voor jezelf kiezen. Jullie zoon heeft er niks aan als jij niet gelukkig bent omdat je daar niet voor hebt gekozen. Kinderen zijn je leven, absoluut, maar je kinderen hebben niks aan dat leven als je ouders ongelukkig zijn. En er is vast wel een oplossing als je wel meer gaat werken om ook thuis te zijn. Je partner is ook thuis, die kan ook dingen voor je kind beteken als samen aan tafel eten. Het is misschien anders als dat iedereen er is, maar dat maakt het extra speciaal als wel iedereen thuis is. Dan kan je kindje daar naar uitkijken. En ja, er bestaat ene kans dat hij meer naar je man toe zal trekken als hij bijv. Is gevallen. Dat zien wij hier in huis ook. Mijn man werkt, ik ben thuis en ze komen naar mij als ze pijn hebben, maar als ik dan kijk hoe blij ze reageren als papa thuis komt en hoe door het dolle heen ze dan zijn, kan ik daar stiekem ook wel jaloers op zijn? alles heeft zijn voors en zijn tegens. Je zal daar zelf met je partner een overweging in moeten maken en kijken wat zwaarder weegt in je keuzes. Heel veel succes met je keuze. Lijkt me een moeilijke keuze.

ik ben het meeste thuis met onze kids. Mijn dochter wissels steeds van ouder die ze het liefste vind. Ik denk dat we beide redelijk gelijk staan. Mijn jongste is ook dol op beide maar laat zich liever troosten door papa. Ik word gewoon voorbij gelopen als hij thuis is. Ondanks dat ik meer thuis ben en meer met de kinderen doe. Ik denk dat kwaliteit ook boven kwantiteit gaat. Je kan altijd thuis zijn maar dan nooit naar je kind om kijken. Zelf gelukkig zijn is zo belangrijk om ook echt te kunnen genieten van je kind. Hier ook een hele tijd ongelukkig geweest en 0,0 genoten van mijn kind ondanks dat ik veel thuis was. Je weet zelf wat je vroeger als kind niet leuk vond. Kijk hoe je dat kan toepassen in je leven terwijl je ook veel werkt. die balans komt er vast wel

Je moet doen wat je hart zegt! Het is wel echt zo dat de tijd vliegt en carrière maken kan vaak nog altijd De tijd met je kinderen kun je niet inhalen Gewoon een vraag; kun je met 32 uur geen carrière maken ?? Hier ook 2 dagen per week opvang (gastouder) Als je namelijk continue langs elkaar heen werkt is dat ook niet fijn voor je relatie