Ook ik heb twee stiefkinderen. Al noem ik ze zo eigenlijk nooit,maar dat is nou eenmaal de naam ervoor. Met de oudste(15) heb ik een goede band,de jongste.... niet echt. En hier zijn de regels en wetten ook anders dan bij hun moeder. 'Hoef ik bij mama ook nooit' kwam hier regelmatig voorbij. En ons antwoord was standaard;maar je bent nu niet bij je moeder. En hier word dat wel van je gevraagd. Nu word alles zonder mokken gedaan. Meestal dan,het blijven kinderen. Dit jongetje heeft een soort paradijs bij z'n echte moeder dus logisch dat je zus exit is. Heeft niks met je zus te maken dat moet ze proberen in te zien. Zij moet hem opvoeden en dan krijg je wel eens weerstand. Zou z'n echte moeder namelijk ook krijgen.

Ach de arme vrouw! Dat doet pijn! Ik voed al 5 jaar onze (officieel mijn bonus) zoon (7jr) op. Er is niks dat kan verzachten. Na de zoveelste gebroken belofte en leugen.heeft mijn zoon zelf besloten dat hij zijn moeder niet meer wilt zien voorlopig en toch zei hij gisteren: mama D... is de liefste mama. Dit is gewoon piep. Ooit (helaas duurt dit meestal jaren) komen ze erachter. Bij zijn moeder zijn regels en is er structuur. En bij de biomam kan zoveel en is het leuk. De nieuwigheid gaat ervan af en dan laten ze zich niet meer "omkopen" en gaat ook dit vervelen. Dan wilt hij zijn moeder en heeft hij haar nodig. Degene die met hem naar de geitjes gaat kijken, zijn snoet melksnor vrij maakt, hem leert veterstrikken, samen kookt en huiswerk met hem maakt... jou zus dus

Hoi karlijn, dat lijkt me ontzettend moeilijk. Mooi om te lezen dat je zo van je "bonus " kinderen houd. Ik hoop dat het jullie gegund word om zelf Kids te krijgen. En Marieke heeft het goed gedaan hoor. Ik raad het boek love and logic magic aan. En een gesprek met de biologische moeder. Xxx

Lieve Zoe, ik ken jou en je zus niet, maar ik ben ook bonusmama van 2 kids. ze komen om het weekend bij ons. gelukkig heeft geen van de twee dit ooit nog tegen mij gezegd. maar het enige advies dat ik je kan geven is: laat je zus weten dat jij er voor haar bent en zorg dat haar partner haar ook steunt in alles wat ze doet. als Alex bij hen is dan voeden ze samen op en daar zal hij naar moeten luisten en haar man moet haar daarin ook steunen! want als hij dat niet doet heeft Alex dat direct door en zal hij het gaan ondermijnen zoals in de situatie die je beschreven hebt. hun huis, hun regels en daar heeft moeder helemaal niks mee te maken! haar huis, haar regels en daar kunnen jullie helaas niets aan veranderen. wat je wel kan doen is in gesprek gaan met moeder, want wat ze in feite doet is compenseren voor de tijd die ze er niet was en dat resulteert in "verwend" gedrag bij het kind (overigens niet altijd). ik denk overigens niet dat je zus het verkeerd heeft aangepakt. en dat het ongelooflijk pijn doet dat begrijp ik, ik voel die pijn ook! heeft je zus ook zelf kinderen naast haar bonuszoontje? ik kan me namelijk voorstellen dat op deze manier haar gezin uit elkaar valt nu Alex dit gezegd heeft, dit is een proces van loslaten. zoals een moeder haar kinderen los moet laten als ze naar school, uit logeren of op kamers gaan. zo moeten bonusmama's dat elke keer als hun geliefde bonuskindje vertrekt en je niets kan doen aan zijn situatie. iedere keer opnieuw breekt mijn hart een stukje als ik ze terug moet "geven" aan moeder. en ik hoop dat als ik ooit biologische kinderen krijg dat ik minder leeg ben van binnen en minder gekwetst. Liefs Karlijn