Ik heb zelf ook 4 kids. Ik vind dat je zeker wel eens mag klagen.

Wij hebben zelf 5 kids. Als ik dan om me heen hoor dat moeders met 1 of 2 kids soms nog harder zuchten en steunen omdat t leven zwaar is dan denk ik altijd. Het valt nog wel mee bij ons. Maar zodra wij dan zeggen dat we het even pittig hebben ligt t aan onszelf want wij hebben zelf gekozen voor zo'n groot gezin. Dikke doei mensen

Tja ik gun mijn kind juist wel enigskind zijn. Ik heb in mijn jeugd alleen maar ruzie gehad met mijn zussen en zo ken ik nog veel meer mensen waarop het op drama is uitgelopen. Dat je samen opgroeit betekent niet dat je elkaar later überhaupt nog ziet of dat dat opgroeien helemaal vredig gaat en zonder dat je last hebt van elkaar. Ik ken ook een heleboel mensen die enigskind zijn en die vinden het fantastisch. Nooit iets gemist. En dat de wereld verrot is is niet te missen lijkt me als je je verdiept in wereldpolitiek en hoe Nederland ervoor staat ook zeker. Maar hè zoals ik al zei het is iedereen z’n eigen keuze natuurlijk ik belicht alleen de andere kant ook :)

Heel mooi verwoord. Ik heb er drie, inmiddels allemaal volwassen en begin twintigers. Ik mis de tijd toen ze klein waren , de chaos, de speeltuinen en pretparken, ze voorlezen voor het naar bed gaan. Ze op tijd voor school klaar stomen. De hoogtepunten van hun jeugd en soms ook de dieptepunten. Ze zijn nu uitgegroeid tot fijne volwassen mensen die hun eigen weggaan en bovendien ook nog steeds veel plezier hebben als broers en zus. Nee voor mij geen 1 kind want ja die heeft dan niks meer als wij er niet meer zijn.