Ik reageer nooit maar hier moet ik op reageren.... Heel herkenbaar!! Ons gezin is compleet zo, meisje van 3 en jongentje van 4 maanden. Het is goed zo. Genieten volop. Maar wat je schrijft.... Straks moet hij naar het ledikant, dus nooit meer een wieg. Onze dochter sliep met 3 maanden al in het ledikant. Badje past hij al bijna niet meer in. En maatje 56 toch maar uit de kast gehaald van de week, kan het er moeilijk de rest van zijn leven in laten liggen, maar vond het toch een "dingentje". De afgelopen 4 maanden zijn omgevlogen en ik probeer er optimaal van te genieten. Maar het is echt goed zo, ik kan mijn kinderen geven wat ze willen en ben zielsgelukkig met ze! Ach, het zijn allemaal fases van het leven! ;-)

Onze oudste wordt binnekort 2, jongste 4 maanden geweest nu. En zou nu alweer een 3e willen soms. Snap mezelf soms niet. Lastige zwangerschappen plus bevallingen. En toch weerhoudt het me er niet van. Om me heen wordt al hardop gezegd; als jullie straks verhuist zijn dan komt vast de derde. Van iemand die nooit geen kinderen wou ben ik omgeslagen in een moederkloek.

Nou ik ken dat gevoel ook hoor. Mijn man wilde altijd graag 2 of 3 kids en 3 of 4 kids. Met de mooie tussenweg dat we graag 3 kids wilde, mits dat ons gegund was. Inmiddels zijn onze dochters 10, 9 en 7 jaar. Ik heb er wel n paar jaar over gedaan voordat ik eenmaal rust had met het feit dat er geen kinderen meer bijkwamen. De jongste is inderdaad een knuffelkont en heb ik lang "klein" gehouden. Maar wat bleek (ondanks de spiraal)? Wij mogen alsnog ons gezin uitbreiden met nog n wonder. En daar ga ik intens van genieten, want nu is het écht de laatste keer... Maar ik weet ook, dat dat gevoel langzaam weggaat. Dus geniet en elke leeftijd is mooi, dus haal daar je mooie momenten uit. Xxx

Ik had hetzelfde. 2 gezonde meiden en toch gevoel dat het nog niet klaar was. Terwijl ik altijd riep 2 is genoeg. Het gevoel bleef. Na 4 jaar is er toch nog een 3e meisje bijgekomen. En nu voelt het gezin als compleet....