Nou Ibu, ik heb dat ook serieus gedacht...maar kan me niet voorstellen hoe de periode daarna moet zijn. En nu had ik een prettige zwangerschap....stel je voor dat je alle kwaaltjes meepikt....nee hoewel t nu lijkt alsof ik dat zo kunnen denk ik dat je daar sterk voor in je schoenen moet staan. Maar de gedachte is herkenbaar ;-)

Hoi Fleursel, Ik wilde net een blog maken over hetzelfde. Ik mis het zwanger zijn!! Don't het me wrong, ik was zo blij om mijn dochtertje te zien toen ze geboren werd, het was liefde op het eerste gezicht. Ik vond het zo raar dat ik van iemand direct kan houden terwijl ik haar nooit had gezien (nou ja, alleen via echo dan :-)). Maar jij bent niet de enige. Ik had weinig zwangerschapskwaaltjes, maar toch, ik vond het heerlijk om zwanger te zijn. Soms denk ik dat ik niet eens erg zou vinden om een draagmoeder te zijn. Maar ja, dat is maar mijn gekke gedachte :-)

Ik ken zeker wel de moedergevoelens zoals jij ze niet kent, maar goed ik heb 4 dochters. Dus bij 3 kindjes heb ik het zeker wel meegekregen. Alleen bij nienke niet, maar haar had ik ook niet vast na de bevalling. Essentieel belang om je kind zsm vast te houden.

Ik kan het me voorstellen. Ik voelde me ook een slechte mama dat ik het echte houden van niet kon voelen en dat het me niet boeide wie hem vasthield. En wat moesten anderen wel niet denken? Anderen hebben makkelijk praten. Ik had ook heel veel badmomenten en huid op huid contact nodig om de moedergevoelens los te maken. Het feit dat borstvoeding geven niet mocht (althans, direct aan de borst) en dat ik moest kolven maakte het niet beter. 3 maanden kolfde ik alle voedingen bij elkaar om hem tochde beste start te geven. Achteraf gezien heeft ook dat me uitgeput. De productie liep na 2 maanden zo erg terug dat ik 9x per dag aan het aparaat hing. Zonde van de tijd als ik erop terugkijk. Alleen omdat ik zo graag wilde dat hij BV kreeg. Ik kan me dus heel goed voorstellen hoe jouw 1e jaren gevoeld moeten hebben. Je houd zeker van je kindje, maar het voelt ook 'leeg' op de een of andere manier. Ik kan niet vergelijken maar veel mama's zeggen; 'toen ik hem vast had voelde ik me moeder', of....'Ik hield meteen van hem'. Die échte pure gevoelens ken ik niet. Ik wilde niet dat Tavi wat zou overkomen, was bezorg en verdrietig voor hem... maar moest ook heel erg aan hem wennen. Ik hoop nog een keer zwanger te mogen worden om de schopjes nog eens te voelen en om de gevoelens te ervaren waar iedereen zo over te spreken is :)