Wat een heftige periode weer. Ik wens voor jullie ook dat jullie een rustige decembermaand mogen hebben. En gewoon thuis met elkaar kunnen zijn🍀❤️

❤️😘

Oooh ik vat het verre van gemeen op lieve mama!!! Ik snap namelijk precies wat je bedoelt! En daarom hebben we nu ook een afspraak bij de kinderarts. Maatschappelijk werk en vanuit het cb waren ze ook al betrokken, dus het balletje rolt! Lief dat je meedenkt met ons! En inderdaad, hij pikt alles op, ook een gevoelig mannetje. Ben erg benieuwd naar de uitkomst van het gesprek! Veel liefs en sterkte terug 🤗😘

Ik wil niet gemeen zijn, maar het kan heel goed dat Mees klachten gaat ontwikkelen door de hele situatie. Wij hebben een dochter met Grin2B. In haar geval absoluut niet levensbedreigend, zelfs geen ziekenhuisopnames maar wel heel zeldzaam en dus volslagen onbekend. Wij hebben alles zelf moeten uitzoeken en overal voor moeten knokken. Bijna alle academische ziekenhuizen en nog een aantal anderen van binnen gezien, zelfs naar het buitenland geweest voor antwoorden en behandelopties, heel veel therapieën, knokken voor hulp met de zorg, voor passend onderwijs etc. En daarbij natuurlijk ook de “gewone” portie verdriet, rouw, zorg en onzekerheid. Onze jongste dochter is heel gevoelig en empathisch en ging steeds meer voor ons proberen te zorgen en trok zich steeds meer terug, want papa en mama hadden het al zo druk en zo moeilijk met haar zus. Op een gegeven moment uitte zich dit bij haar in functionele oorpijn. Meer dan 100 aanvallen per dag waarbij ze het letterlijk uitgilde van de pijn. Niets hielp, ze zat aan de maximale dosis pijnstillers en ik kon haar alleen maar vasthouden en door de pijn proberen heen te sussen. Tig dokters met haar gezien en ik was echt als de dood voor een hersentumor. Bij ons hielp uiteindelijk medische hypnose en een intensief gezamenlijk traject bij de kinderpsycholoog dat we net pas hebben afgesloten. Ook heeft ze via Mee twee keer meegedaan met een “brusjesgroep” voor kinderen met een zorgintensief gezinslid. Wat ik hiermee wil zeggen is dat, hoezeer je ook je best doet er voor al je kinderen te zijn en hoe hard je ook probeert ze allemaal evenveel liefde en aandacht te geven en hoezeer je ook probeert te verbergen hoe je je voelt, hoe uitgeput je bent en hoeveel zorgen je hebt, ze pikken het toch feilloos op. En daarbij maken ze zich zelf natuurlijk ook zorgen: over hun brusje maar zeker ook over papa en mama. Het is daarom heel goed om op tijd aan de bel te trekken en hulp te vragen. Dit lukt je gewoon niet alleen. Heel veel liefs, sterkte en wijsheid! 😘