het is heel niet raar dat je je zo voelt om het verlies van een onbekend kindje. Ik sluit me er wat voor af omdat ik anders helemaal nergens meer tegen kan. Zelfs in films waar je weet dat het nep is. Voor ik moeder werd had ik hier helemaal geen last van maar nu.... Ook ik voelde me in het begin wanhopig als onze zoon "lastig" deed. Ik zeg wel eens met de geboorte van een kind wordt ook een moeder geboren. Je moet een beetje naar elkaar toe groeien en werken en moeder zijn lijkt mij onwijs zwaar. Ik ben alleen moeder en mag 1x per 3 weken een middag vrijwilligerswerk doen. Daar geniet ik van. Heerlijk rustig zonder zorg en zoeken jullie het samen maar even uit. Echt je emoties horen erbij en je zult daar vanzelf je weg wel in vinden. Het komt wel goed. veel plezier met je moederschap.

Ik denk niet dat je je altijd moet verplaatsen in een ander. Voor een moment van medeleven is dat niet erg, maar niet zoveel. Het is namelijk helemaal niet gek dat je je zo voelt. Jij hebt niet anders meegemaakt dus is dit voor jouw soms stressvol. Daar hoef je jezelf echt niet voor te verwijten vind ik. Ook denk ik juist doordat je moeder bent van een dochter van zo klein dit erge nieuws je nog meer aangrijpt. Ojmdat je zelf ook moeder bent. Dan zijn die emoties heftiger (denk ik)