Dank je :) Stempeltjes zijn precies dat, en niks meer of minder. Ik zie het als een handig " product" om hulp te krijgen waar nodig.

wat een heerlijk nuchtere blogs schrijf je zeg! hoe je omgaat met je leven is echt een voorbeeld. en tsja, stempeltjes... die plakken ze tegenwoordig overal op en vervolgens moet je het zelf maar rooien. Mijn zus heeft ook PDD NOS, wat pas gediagnostiseerd is op haar 13e en bij mijn broertje van 15 zijn ze nu aan het testen wat ie heeft. je leert ermee leven en je niet teveel te laten beperken door wat een ander zegt. ik merk zeker wel dingen aan mijn opvoeding die anders zijn gelopen door mijn zus, maar ben trots op hoe ze nu leeft.

Galstenen zijn veel erger :) Maar aangezien ik de aanvallen bestempelde als vervelende krampjes.... en ik 21 was...dacht niemand eraan...tot 1.5 jaar later en daar is ook nog een berg ellende aan vooraf gegaan...pas toen ik een echo eiste door de ehbo op te lopen..ja toen kwam er schot in... En die borderline, ja ach, het is een stempeltje, en sindsdien zit alles tussen mn oren, dus het zal daar boven een drukke boel zijn denk ik :)

Als je het mij vraagt vond ik galsteenaanvallen erger dan de weeen van de bevalling. Sodeju zeg, ik heb hier 5 maanden mee rondgelopen. Eerst kreeg ik maagtabletten, en toen mijn moeder zei, lijkt wel op galstenen ( die had dat ook gehad) heb ik dat gemeld. Ik paste eigenlijk niet in het profiel, moest een vrouw van middelbare leeftijd zijn met overgewicht. Ehm ik was 25 en was eigenlijk te mager. In okt met de klachten begonnen en uiteindelijk na veel zeuren, ( tja mevrouw er zit een galsteen, maar als t niet zo erg is laten wij hem wel zitten) er in maart uitgehaald, ding was zo groot als een knikker. Ken ook iemand met de stempel borderline en die loopt ook steeds overal tegen aan, stik ziek, schuiven ze dan af op de borderline, terwijl via een ander weg er uitkomt dat ze met 2 ziekteverwekkende bacterien zit. Dus niet altijd makkelijk een stempel Maar jij komt er wel ;)