Dag Jeeltje, ja idd als je voorbereid bent op een keizersnede is de klap veel minder groot denk ik. Maar ik besef zeker dat het een supertalent is😊Beide manieren vergen enorm veel van ons lichaam en toch kunnen we het aan, we doen het gewoon en daar mogen we trots op zijn🙌.

Ik begrijp hoe je je voelt! Ik heb zelf een afwijkende vorm van mijn baarmoeder waardoor de kans op een stuitligging en daardoor een keizersnede aanzienlijk groter was. Toen ik net zwanger was vertelde ze mij dat normaal bevallen nog helemaal niet uitgesloten was. Helaas lag onze baby wel in stuit en draaien was geen optie zeiden de artsen. Dat was toch wel een baalmomentje en ik vond het jammer dat ze geen uitwendige versie wilde/konden doen, want dat betekende ook dat het een keizersnede zou worden. Ik heb er vrede mee omdat ik het van te voren al kon verwachten. Bij jou was dat natuurlijk anders bij je eerste kindje, maar als je nog voor meerdere kindjes zou willen gaan weet je gelukkig wel wat je te wachten staat. Ondanks dat je bekken te smal zijn kun je toch een prachtig kindje op de wereld zetten en dat is het grootste supertalent dat je kunt hebben, met of zonder bijzonderheden, natuurlijk of met hulp en dat is uiteindelijk het enige dat telt 😊

Dat is lief! Dankjewel 😃

Snap je gevoel compleet! Mijn eerste is uiteindelijk gehaald met een keizersnede omdat mijn lijf niet verder kwam dan 5 cm (na 3 dagen!!) Mijn tweede begon de bevalling spontaan, maar ook deze kwam niet verder dan 5cm (met twee ruggenprikken die helemaal niet gewerkt hebben, moest ze er toch echt uit)! Ook geëindigd in een keizersnede (ze lag als sterrenkijker dus had er waarschijnlijk sowieso niet genoeg kracht voor gehad om zichzelf erdoor te duwen...)! Maar... heel blij met mijn twee kindjes, maar nog steeds denk ik, hoe zou dat laatste stukje zijn!?