Wat vervelend allemaal... vooral de gebroken nachten. Hopelijk lukt het je om overdag nog even te liggen. Je moet het maar zo zien, zonder mama is het hele gezin NERGENS! Dus zorg alsjeblieft heel goed voor jezelf. Aan alles komt een eind, ook aan deze situatie al lijkt dat soms niet zo. Een buurvrouw zei mij eens ( nadat ze onze zoon al maanden aan één had horen huilen nacht in dag uit!) "Geniet nu van de tijd die je hebt, hoe zwaar en lastig ook, want over 16 jaar mag je al blij zijn als je weet waar hij uithangt!

Helaas, echt veel effect heeft de 2e behandeling van de osteopaat nog niet gehad.. en afgelopen nacht was het weer huilen huilen huilen. dit maal wel mn eigen schuld, hadden samen erwtensoep gegeten, en niet het label gecheckt.. bleek melk in te zitten. kleine meid had dus buikpijn.. deze keer wist ik wat het was, andere keren loop ik in mn hoofd haar hele voedingslijst langs maar kan niks verkeerds vinden.. volgende week dietiste voor meer info. en vandaag even der oren extra laten checken, misschien is de oorontsteking nog niet helemaal weg. ons gezin is ondertussen vaste klant daar, bijna elke week zit ik er wel met eentje. ook bij mn man wil de oorontsteking niet weg, hij denkt nu zelf aan de ziekte van Lupus. Volgende week moet hij weer naar het zkh. vanuit mn uitputting toch mn ouders gevraagd om de kids een weekendje te nemen, dus daar gaan ze vrijdag avond naar toe :-) nu al zin in 2 nachten doorslapen!! flesje wijn, oordopjes, en geen verplichtingen. heerlijk, maar eerst deze drukke week nog door komen. lang leve de digitale agenda!! dat is tegenwoordig een verlengstuk van mn hoofd.

Ik herken je verhaal ... mijn zoontje huilde ook (heel) veel. Hij had een lactoseintolerantie, dus geen borstvoeding meer. Bleek hij ook een melkeiwitallergie te hebben, dus nogmaals andere melk. Gelukkig was het internet er, mijn man en ik hebben alles gelezen over huilbaby's. Want sorry (in België) zijn de kinderartsen nog niet zo ver dat ze alternatieve geneeskunde aanraden. Een maand of 6 oud was hij en dan zijn we naar de osteopaat gegaan. Na 3 sessies hadden wij een andere baby en konden we terug slapen. Nu ik moet wel toegeven, hij vraagt nog steeds veel aandacht! Maar dat huilen dat was echt om zot te worden. Veel sterkte en volhouden!

Jeetje wat ontzettend moeilijk.. Krijg je hulp van familie om jullie af en toe wat te ontlasten? Zodat jullie misschien eens een nachtje door kunnen slapen? Hopelijk is het gauw duidelijk wat je man heeft, zodat hij hopelijk gauw weer gaat opknappen. Heel veel sterkte met alles!