Dankjewel voor jullie lieve reacties, doet me heel goed, ik zit nu niet achter de laptop dus kan ff niet goed reageren. Maar wilde even laten weten dat het me zeker heeft geholpen, jullie reacties!

ow meis, wat heftig zeg! wat een emoties kan dat oproepen hè, als je het gevoel hebt er alleen voor te staan en niet gehoord te worden. Ik heb ook wel eens zo gezeten en we hebben toen een gesprek gehad. Uiteindelijk is mijn man meer gaan doen en kwamen er ook momenten voor mezelf. Ik weet niet hoe oud je kleine is en of je borstvoeding geeft, maar voor mij werd het na een maand of 6 makkelijker om weg te gaan. Hou vol, er is echt licht aan het einde van de tunnel!

Veel is herkenbaar. Hier heb ik "wel eens" het zelfde probleem. Blijkt toch vaak dat mannen van een andere planeet zijn en het allemaal net niet zo zien. Zeer frustreerden dat is in iedergeval zeker

Ik herken je verhaal mijn vriend was in het begin precies hetzelfde. Maar betreft het slapen van je kleintje ik weet niet hou oud hij nu is maar zou je de kleine niet langzaam kunnen laten wennen toch in zijn eigen bedje te slapen door het ledikant op je eigen kamer neer te zetten? Dan is de kleine toch heel dicht bij je. Mijn zoontje heeft de eerste 5 weken na de bevalling bij ons op de kamer geslapen omdat hij zeker niet in zijn eigen bedje wou. Dit zijn we gaan afbouwen door hem in de middag voor zijn slaapjes toch in zijn eigen bedje neer te leggen. In het begin was het luid protesteren maar uiteindelijk was hij altijd moe genoeg om in zijn bedje in slaap te vallen. Ik weet natuurlijk niet precies hoe je situatie is en of je hier wel iets mee kan maar als ik je verhaal zo lees zou het voor jou al een stuk schelen als de kleine iets minder afhankelijk word door alleen bij mama op schoot te slapen. Wat je vriend betreft het kan zijn zoals in de reactie hierboven ook staat dat hij zijn draai met een baby gewoon niet kan vinden en heb je al eens geprobeerd je gevoelens in een brief naar hem te uiten?