Ik was ook student toen ik zwanger werd van mijn vriend. Gelukkig is hij de liefde van mijn leven en zijn we nu, vier jaar later nog steeds samen. We wonen met zijn drietjes en onze 2 poezen in een mooi huisje en we zijn verloofd. “Onverhoopt” betekent niet; niet gewilt. Ik kon het zelf ook niet over mijn hart verkrijgen om abortus te plegen, ik ben hier ook altijd tegen geweest. (En daarbij was ik zwaar depressief en dat kloppende hartje was het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt, dit wondertje was (en is!) mijn reden om te leven). Geniet van je kindje. Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat c:

Klopt. En ik wist gewoon hoe hij ging reageren en ik vond het zo moeilijk voor hem. Terwijl hij inderdaad de beslissing kan maken of hij er iets mee te maken wil hebben of niet.

Geloof dat het voor mannen vaak nog meer schrikken is dan voor vrouwen. Terwijl als ze willen ze er niets mee te maken hoeven te hebben, en wij er niet echt omheen kunnen ?