Ja ik heb deze gevoelens ook. Maar omdat ze heel echt zijn. Ik heb gen afwijking waardoor ik 50% kans heb op ALS of FTD, wat dan zo rond m’n 50e zal beginnen. Ik ben nog niet getest. Ik raakte ongepland zwanger van de 2e want ik zat middenin de gesprekken met de arts over het laten testen, de kans dat ik het door geef aan m’n kinderen en of ik dan ubarhaupt nog wel een 2e zou willen. Want als ik het heb dan hebben onze kinderen ook weer 50% kans. De kans dat mijn kinderen voor hun 20e hun moeder dement zien worden of verlamd zien raken daar probeer ik nu maar even helemaal niet aan te denken. Dat mijn man dan alleen achter blijft en wellicht zijn kinderen veel te vroeg ziet sterven aan dezelfde ziekte al helemaal niet. Dat heeft namelijk helemaal geen zin want ik kan er niets aan doen. Het zorgen maken veranderd er niets aan. Het geeft me alleen een enorm rot gevoel. Dus ik probeer dat niet te doen. Een cursus mindfulness heeft me daar wel bij geholpen. Dus niet weg stoppen maar je er bewust van zijn wanneer je dit voelt en wat je dan ermee doet.

Heel herkenbaar. Ik ben moeder van 4, de jongste is al een jaar, maar ik heb deze gevoelens ook regelmatig.