Je kunt emoties letterlijk van je af schrijven en ze zo een plekje geven, dus de gedachte 'wie wil dit lezen' moet je proberen uit te bannen. Je doet dit voor jezelf, je eigen verwerking en wellicht help je hiermee een ander die in eenzelfde verschrikkelijke situatie te recht is gekomen. Ik vind het in ieder geval super dapper van je dat je de draad weer bij beetjes weet op te pakken (lezende uit je blogs) en kan me niet voorstellen hoe ontzettend moeilijk dit moet zijn. Heb me serieus wel afgevraagd, terwijl ik je blogs las, of ik net zo sterk zou zijn als jij als ik een van mijn jongens af moest geven.

Volg je hart, dan komt dat boek er echt wel. Misschien alleen in je hoofd, of in je la. Maar het verhaal van jullie mag je vertellen

Je hebt alvast 1 iemamd die je boek zeker wil lezen!

Hoi Tamarq,