Ja, het lijkt mij een ongelofelijk dankbaar beroep en je weet ook wat verlies is, dat maakt dat je dingen ook in perspectief kunt zien. Ja, familie heb je niet voor het uitkiezen, mijn jongste zoon ligt nu naast zijn vader, en alles was weer hetzelfde, dus ook geen foto’s omdat je weer druk met de familie bent, maar ja zo zal mijn leven blijkbaar moeten zijn. Dank voor je reactie en succes met het mooie werk dat je doet.

Wat naar dat je vooral met ruziënde familieleden bezig moest zijn. Het is zeker een heel dankbaar beroep. Ik sta soms versteld van de dankbaarheid. Mensen die achteraf je een berichtje sturen met het excuses dat ze je geen hand hebben gegeven. Terwijl je zulke mooie foto's hebt gemaakt.

Wat een dankbaar beroep heb je!! Mijn man overleed 20 jaar geleden en werd met ouderwetse zwarte koets met zwarte Frieslanders ervoor begraven. Wat had ik graag foto’s daarvan gehad, maar was maar bezig de ruziënde families uit elkaar te houden, waardoor ik er niet aan gedacht heb, wat me nog altijd veel verdriet doet. Ik heb 1 foto van de bevriende stalhouder gekregen waar de koets met paarden, de kappen en de lampen aan op de koets, dus in de staat zoals wanneer er een kist in staat, maar dat is het enige wat ik heb, maar tegelijkertijd ook een heel dierbare foto, want zelf weet ik alles nog wel.