Hier ook geen antwoorden. Mijn situatie was ietsje anders maar ik was mezelf volledig kwijt. Wij woonden bij mijn schoonouders die mij stelselmatig geestelijk kapot maakte en een vriend die nooit voor me op kwam. Ik wist de eerste keer alleen in de supermarkt niet hoe ik boodschappen moest doen want mijn schoonmoeder gaf me normaal een lijst je mee. Totaal lam geslagen. En ik ga niet liegen, jezelf "worden" duurt lang. Het gaat met hele kleine stapjes. Gun jezelf de tijd en omring je met mensen die wel geloven dat je het waard bent. Wat dat ben je!

Ik kan mij nog herinneren dat ik twee weken nadat ik ontsnapt was uit mijn hel van een relatie in de supermarkt stond om voor het eerst weer eens. Oor mijzelf boodschappen te doen en ik wist alleen maar wat hij lekker vond. Ik heb keihard zitten janken. Zo ver was ik van mijzelf weg gedwaald, nee weggepest. Iedereen kent mij als sterke onafhankelijke vrouw met een eigen wil, du snierend begreep dat ik zo vreselijk ondergesneeuwd kon worden. Ik kreeg ook de opmerkingen " jij kan het" en "Jij bent sterk" maar daar heb je op dat moment geen zak aan. Hij heeft je niet van de een op andere dag zo klein gekregen, dus verwacht ook niet dat het van de een op andere dag weer hersteld is. Het kost tijd, maar geloof me je kan er helemaal over heen komen! Echt waar! Mijn ex kan ik nu gewoon zien en ik heb dan nergens meer last van. Hij is een onderdeel van mijn verleden maar niet meer van mijn heden of toekomst en heeft dus ZERO grip of invloed op mij. Zoek hulp! Bij vrienden maar ook bij proffesionele instanties. Daar heb je recht op en mag je jezelf ook gewoon toezeggen. De enige tip die ik je kan geven is: schaam je er niet voor en voel je je niet schuldig. Niet dat je het zo ver hebt laten komen, niet dat je je zo min hebt laten behandelen, niet dat je hulp accepteerd of vraagt en zeker niet voor wat je kinderen meemaken. Dat is niet eerlijk tegenover jezelf. Ik wens je heel veel succes.

Heftig en ik wens je sterkte om je eigen kracht terug te vinden en blij dat je nu een veilige plek hebt

Heftig hoor!! Maar knap dat je nu voor jezelf en je jongens durft te kiezen. Hou dit vol en bekijk per dag hoe het gaat en hoe je je voelt. Bedenk welke geluksmomentjes je elke dag weer mee maakt, hopelijk groeit daarmee je zelfvertrouwen weer. Sterkte!