Moeilijk… typen met een baby op je… ik wilde zeggen, juist omdat er amper aandacht is voor mama’s die het wel heel graag willen, maar waarbij het gewoon weg niet lukt. Ik ben ook zo’n mama en heb mezelf verfoeid omdat ik niet capabel was. En alle goed bedoelde adviezen van mensen en inderdaad het stukje: iedereen kan het, als je het maar wil komt dan zo gemeen hard aan. Dit tegen geluid is enorm belangrijk, je hebt geen idee hoe hard jij mij hiermee geholpen hebt

Lieve mama, dit is precies de reden waarom ik het gedeeld heb. Het is net of er een taboe op rust afentoe. Alsof het niet bestaat dat het echt echt niet kan hoe graag je ook wilt... en tegelijk ook dat je daar maar niet verdrietig om mag zijn. Want ja.. er bestaat ook kunstvoeding. Ik vond nergens erkenning toen ik de diagnose een kleine 2 maanden terug kreeg. Nu ook tijdens de week van de borstvoeding waar je weer extra geconfronteerd word. Lief dat je dit met mij deelt. We zijn niet alleen. Heb al veel reacties mogen ontvangen van vrouwen als jij en ik ♡

Dankjewel, wat je zegt is zeker waar. Heb naast de reacties hier ook via andere wegen reacties gekregen. ♡♡

Wat een lieve woorden. Dankjewel! Mensen weten vaak inderdaad niet wst bepaalde reacties kunnen doen maar gelukkig sta ik daar wel boven. Had ook wel iets van negativiteit verwacht. Er zijn altijd mensen die iets vinden... maar ik ben toch blij dat ik deze blog geschreven heb. Krijg privéberichten van dames die hetzelfde hebben meegemaakt en eindelijk zichzelf ergens in herkennen. Dat doet mij goed en is mij zoveel meer waard ♡

Je mag absoluut vinden wat je vind. Ik heb ondanks dat ik geen borstvoeding kon geven echt wel intens genoten van de kraamtijd. En nog, elke dag en elk moment. Natuurlijk is het het allerbelangrijkste dat ik na al die jaren moeder heb mogen worden. Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar geloof dat ik alle recht heb om te balen omdat mijn lichaam niet werkt hoe het moet. Daarbij spelen zo vlak na de bevalling, hormonen een hele grote rol. Die heb je gewoon niet onder controle... tenminste. Ik had dat niet. Inmiddels wel hoor. Ik huil er nu echt niet meer om. Mijn dochter doet het super en ik geniet ook van haar wanneer ik een flesje geef. Maar dat alles laat niet weg dat ik het graag anders had willen doen 😉