Vraagje voor andere hypochonders…. Hoe zijn jullie omgegaan met de zwangerschap en het bupochonder zijn? Dat lijkt me zo spannend.. (zelf ook hypochonder)

Heel herkenbaar, ook het niet willen overdragen aan de kinderen. Ook therapie gehad en geleerd dat het onderdeel van mijn leven is, waarbij het soms ‘ineens’ mega aanwezig is. Van elk vlekje of bobbeltje kan ik in de stress raken. Vanochtend met zoon naar huisarts geweest vanwege een moedervlek. Ik had geen last en vertrouwde op wat ik zag totdat ik een verhaal voorbij zag komen (niet eens gelezen). Vandaag naar de huisarts geweest, lijkt heel normaal en goed in de gaten houden. Man gerustgesteld en ik vertrouw het maar half half. Ik herken wel dat het afgelopen anderhalf jaar heel intensief is geweest in het gezin en familie en dat komt er nu allemaal uit. Enorm balen en idd je kan het niet uitzetten. Heb vakantie gehad en daardoor te veel tijd. En dat Google is echt niet goed, en toch doe ik dat dan weer. Heb ook helemaal geen tips, maar het lezen dat ik hier niet alleen in sta, dat vind ik wel prettig (terwijl ik het niemand gun).

Hier een moeder met hetzelfde probleem .. dochter heeft al 2 jaar last van opgezette klieren. En controleer nog steeds regelmatig of niet groter is geworden,. Huisarts heeft er al 2x naar gekeken. Het is moeilijk. Zelfs ook steeds mn borsten voelen onder de douche.. en dan idd verhalen lezen van zieke kinderen verschrikkelijk. Heb precies hetzelfde als jou… sterkte

Hier ook een hypochonder, misschien in iets mindere mate, maar ik herken de angst, het obsessief controleren of juist vermijden, de overtuiging dat er echt iets is, het intens meeleven met anderen.... zwaar vermoeiend! Tien jaar geleden ook te maken gekregen met een chronische ziekte. Hoe kon ik dat niet doorhebben?! Toen is het begonnen... Net als jij heb ik ook een hele fijne huisarts maar ook een goeie psycholoog. Goud waard! Zij heeft mij door middel van EMDR heel goed geholpen en daardoor kan ik over het algemeen beter relativeren en schiet ik niet snel in paniek. Bij mijn dochter heb ik het minder maar het moet wel snel overgaan want alle doemscenario's schieten dan door mijn hoofd. Laatst nog een mammografie gehad. De huisarts wist bijna 100% zeker dat er niks aan de hand was, maar ze kent mij, de geschiedenis van familie en dus ben ik doorverwezen. Ze had gelijk, niks aan het handje, maar dan pas ben ik gerustgesteld....