Dat is mijn punt precies: doen wat op dat moment goed voelt. Maar ik blijf het wonderlijk en bijzonder vinden dat kinderen zo'n innerlijke verandering teweeg kunnen brengen. Tja Veltmuisje, ik was ook verbaasd ;) Als je heeel verbaasd ben kan je mijn eerder blog lezen 'slechte soap'. Reacties daarover horen overigens denk ik daar thuis en niet echt bij deze blog!

Inderdaad, het zijn fases! En ik vind het heerlijk dat ik ze allemaal meemaak!

Volgens mij kent een leven heel veel fases en is dit 1 van die fases. De rusteloosheid die je beschrijft heb ik ook gehad tot ik mijn huidige man ontmoette, toen zwakte het al wat af. In de eerste maandan na de geboorte van onze zoon voelde ik de onrust nog wel maar hoe meer balans en gewenning we hebben hoe rustiger we worden. Met een kleintje is het, in mijn belevening, ook eerder geaccepteerd door de buitenwereld. Ach, er komen vast nog veel fases hierna. Vooralsnog heb ik nergens spijt van.

Ja inderdaad, zeker in het najaar (en in de winter).. zalig! Eerlijk is eerlijk, toen het mooie weer begon heb ik wel een paar keer gedacht: mmm.. normaal at ik nu iedere avond op het strand, zag ik de zon in ze zee zakken met een lekker glaasje wijn. Meer het vrije gevoel wat ik dan een beetje mis. Maar weegt toch niet op tegen wat ik er voor heb terug gekregen hoor! :)