Moeilijk zeg. Het kan natuurlijk ook zijn dat zij ergens mee zit wat ze niet uit durft te spreken, maar ik kan me wel voorstellen dat als ze gewoon niks meer zegt, terwijl jij aangeeft er over te willen praten dat dat te veel energie kost. Dus ja, je kan doen alsof je neus bloed en gewoon naar haar verjaardag gaan met het idee dat als zij er klaar voor is om eroer te praten dat ze dat dan nog wel eens zal doen, of je kan besluiten dat het klaar is en besteed verder geen aandacht meer aan haar. Succes met wat je gaat doen!

Je 'moet' gewoon doen wat jou het meeste rust geeft. Je kan naar dat feestje toe, je kan haar bellen, je kan je afmelden... Volg 'gewoon' je eigen gevoel. Ik vind het erg moeizaam en ik was nu wel afgehaakt. Maar ik ben ik. Het lijkt mij een duidelijk verhaal. Maar kan je niet gewoon heel direct op de vrouw af vragen om een afspraak? Dan kan je haar voor het blok zetten en als het voor jou duidelijk is en je hebt antwoorden op je vragen, kan je tenminste door. Ik ben nu 47 jaar en mijn beste vriendinnetje die ik vanaf mijn 13e ken, heb ik nog steeds en verder zijn er mensen bij gekomen en uit mijn leven gegaan. Daar heb je een heel mooi spreekwoord over, of ik heb er wel eens een quote over gelezen. Dat vriendschap net is als een trein: dat sommige mensen onderweg uitstappen, soms komen er mensen bij en sommigen blijven zitten. Zoiets. Ik heb met twee vriendinnen gemerkt op een gegeven moment dat het wel heel vaak van mij kwam, het initiatief om iets te doen. Heel bewust heb ik toen beide keren gas teruggenomen. De ene vriendschap bloedde dood. Ik deed steeds minder moeite en zij ook niet (deed ze toch al niet zo veel meer); einde oefening. Prima. Bij een andere vriendin deed ik een stap terug en zij zette juist daarop een stap naar mij toe. Zij had gewoon meer tijd en ruimte nodig blijkbaar. Ook prima. Zo gaat het leven, denk ik. Mijn ouders, nu 82, zijn jaren, echt heel heel lang, bevriend geweest met 2 andere stellen. Zij gingen elk jaar op stedentrip en later op wintersport met elkaar. Op een gegeven moment ging het bij hun ook bergafwaarts. Er was niet eens echt een ruzie of gedoe geweest; het contact met één stel werd gewoon wat minder en later ook met het andere stel. So be it. Niet leeftijdsgebonden dus, Dat is wat ik bedoel. Maar nogmaals: zorg dat het voor jouw gevoel goed is. Als je haar graag nog een keer wil spreken, doe dat dan (maar niet op het feestje) en als je denkt 'never mind; your loss!' is het ook goed, toch?! Succes en in ieder geval komt er vast nog een vervolg op dit blog!

Het is ook moeilijk om te bepalen wanneer het genoeg geweest is, naar mijn idee bereik ik dat punt meer en meer met alle pogingen die ik doe. Ze was vroeger een heel goede vriendin, bijna dagelijks waren we bij elkaar. Het contact is een tijdje minder geweest nadat ik verhuisde maar dat pakten we weer op. Tot een poos geleden dat het minder werd van haar kant. Maar wat ooit een goede vriendschap was is nu niet meer maar om daarvoor aan iemand vast te houden, voor iets wat ooit was.. Moeilijk!

Ik ben zelf ook erg benieuwd of ik nog reactie krijg. Vervelend he zulke situaties? Ik vind het ook zo lastig om ermee om te gaan, waar doe je goed aan. Voor mijn gevoel heb ik ook alles eraan gedaan, helaas (tot nu toe) zonder resultaat, iets wat me vaker lijkt te gebeuren jammer genoeg.