Veel liefs en hoop!

Zo herkenbaar. De prikken, de echo's, de hoop. De verschrikking van het aanprikken, maar alles heb je er voor over. En dan de test. Het verdriet dat het niet gelukt is. En dan ineens is er een positieve test. Plannen worden gemaakt, de babykamer is al ingericht in gedachten. En dan de echo waarop blijkt dat het niet goed is, helaas, het hartje klopt niet meer. En dan begint het wachten tot je lichaam door heeft dat het over is. Mensen die je zeggen dat je een hondje moet nemen, mensen die zeggen dat het maar goed is omdat het kindje niet goed zou zijn. Verschrikkelijk, ze weten niet hoe het voelt. 11,5 jaar na ons eerste kindje was ik toch ineens zwanger van de tweede. Spontaan, een kans van 1 op 10.000. Inmiddels is hij bijna 7 jaar, maar ik vergeet mijn andere kinderen nooit meer. 3 hebben een naam, 4 waren te vroeg, maar zitten ook in mijn hart. Ik hoop en gun jullie snel een positieve test 💖

ook hier is dit heel herkenbaar.. 4 mislukte inseminatie pogingen, 2 ivf pogingen waar geen bevrucht waren.. bij de eerste isci poging hadden we 5 bevruchtingen en 1ste was prijs.. ze is 19 maanden nu.. hopelijk komt jullie wondertje er ook.. veel moed en wens je echt je kindje

Bah, zo herkenbaar helaas.. vooral t masker wat er klaar ligt. Steeds weer opzetten en door, naar werk, je vrienden, familie, gewoon door met t leven want ja.. wat anders? 😥 Wij zijn inmiddels 3 ivf pogingen verder en helaas nog zonder resultaat, hopend op een positieve uitslag van poging 4 🙏 heel veel kracht en geluk gewenst ❤️