Ik vond dit blog op google toen ik intypte: kwetsbaarheid en moederschap. Vandaag rolde m'n zoontje van de trap. Godzijdank heeft hij niets maar oooohhh oooohhh ik zit er nog van bij te komen, al urenlang. Pijn in mn buik en een ongelofelijke grote doodsangst overheerst nu. Wat moet ik zonder hem? Mijn leven is voorbij als er iets gruwelijks zou gebeuren. Misschien vind ik wel een manier er mee om te gaan, want het klinkt heel dramatisch, maar zo voelt het wel....het moederschap maakt vreselijk kwetsbaar. De liefde voor hem is gewoon oneindig groot.....niks nada mee te vergelijken.....puur en kwetsbaar .....

Jazeker, besef me nu ineens veel meer wat er mis kan gaan (in een seconde) en dat maakt soms angstig. Ik zie altijd de ramp scenario's voor me terwijl het meestal reuze mee valt :). Ik Probeer vooral relaxt te blijven en vertrouwen te hebben in de andere die op haar mogen passen.