Ik heb ook secundair vaginisme. Ontwikkeld gedurende een relatie met een heel jaloers, dwingend en grensoverschrijdend vriendje. Regelmatig had ik gemeenschap met hem tegen mijn zin in en dat werd geleidelijk aan steeds pijnlijker (logisch ook, want ik vond hem steeds minder lief en leuk, maar uitmaken durfde ik niet omdat ik doodsbang was voor zijn reactie...) Op een gegeven moment ging het echt niet meer. Ik lag te huilen, het voelde alsof er een muur in mijn vagina zat. Ik ben zo getraumatiseerd uit die relatie gekomen en met vriendjes erna raakte ik helemaal in paniek als ze verder wilden gaan dan zoenen en knuffelen. Ik heb traumatherapie gehad, maar durf nog steeds g

hey,mijn man heeft aan het begin bij mij ook niet klaar mogen komen in mij of met zijn piemelin mij. Nietmet vaginsme maar ik wa spsychologisch er niet aan toe door omstandigheden. Wij hadden er vredemeer omdat ik mijn man op andere manier klaar kon komen en we genoten juist van het voorspel.

Hoi Ilse, Bedankt voor je reactie! Ik heb ook een penetratieverbod gehad (ook een dik jaar), nu sinds een maand of 3 niet meer, ik mag weer. Ik wil niet te veel verklappen over hoe het nu met mij gaat maar in ieder geval beter! Ik en mijn vriend zijn inderdaad erg creatief daardoor geworden, je gaat toch andere dingen zoeken wat wel leuk, pijnloos of/en lekker is. Zo mooi om te lezen dat je er helemaal van af bent! Van zulke verhalen krijg ik altijd weer wat hoop! Respect voor jou en je omgeving!

Oh wat is dit herkenbaar. Ik kreeg de diagnose dyspareunie zusje van vaginisme. Mijn eerste keren waren ook erg pijnlijk en de eerste keer een waar bloedbad. Dat gaat dus wel tussen je oren zitten. Ik ben na online onderzoek door mijn vriendje (ik 18 jaar) naar de gyn gegaan. Die stuurde me door naar een seksuoloog en bekkenbodemfysiotherapeut. Hier heb ik wel 5 jaar gelopen. We kregen zelfs een jaar een penetratieverbod. Om te voorkomen dat het door zou slaan naar vaginisme. Nu 6 jaar verder ben ik er helemaal van af. Ik zeg altijd dat mijn zoontje van net 6 de weg vrijgemaakt heeft ;-) ik kan nu sinds 6 jaar eindelijk weer genieten van sex. Mijn vriend van toen is nu mijn man. We zijn door de tegenslag op lichamelijk vlak er sterker uitgekomen en ik weet dat hij me niet zal verlaten bij een obstakel. Heel veel suc6 met je verdere behandelingen. En blijf van elkaar genieten. Vrijen moet leuk blijven en je word er op deze manier alleen maar creatief van ;-)