Gedeeltelijk snap ik je.. vind het sowieso niet kunnen om over je eigen bevalling te praten tijdens een kraambezoek. Kan altijd later nog wel eens, deze moet in het teken zijn van de kraamvrouw. De rest gebeurt automatisch nu denk je zo maar geloof me uiteindeljk zal je jezelf ook betrappen hierop, want he we zijn uiteindelijk allemaal zo trost op ondanks kroost en nee dat is niet altijd om op te scheppen maar soms ook om gewoon trotst iets te willen vertellen;-)

Mensen vergelijken gewoon graag. Misschien dat jij over een paar jaar jezelf na een opmerking naar een jonge moeder ook opeens realiseert: oeps, ik deed het nu ook!!! Het ging helemaal per ongeluk! Jammer dat je denkt dat sommige mensen je bewust onzeker willen maken. Dat is bewust anderen een slechte eigenschap toeschuiven. Niet doen.

Hier heb ik het gevoel dat vooral je eigen onzekerheden spreken en dat dat niet de schuld is van anderen. Waarom zou jij je onzeker beginnen voelen als je zoon nog niet staat op 9 maanden? Dat hoeft dan toch nog helemaal niet? 7,5 maand is heel vroeg om al recht te staan. Als ik me onzeker voelde telkens dat iemand zei dat een bepaald kind zich op een specifiek vlak sneller ontwikkelde dan de mijne was mijn reactie verwondering, geen onzekerheid. Want ik wist dat mijn kinderen zich goed ontwikkelden op hun eigen tempo. Kinderen zijn zo verschillend in ontwikkelingstempo op verschillende domeinen dat je ze gewoon niet kan vergelijken. Mijn jongste was bijvoorbeeld een snelle kruiper, maar een eerder late stapper (waarom zou ze die moeite doen als ze al kon kruipen en staan)? Mijn oudste was een heel snelle zitter, maar wilde totaal niet op haar buik liggen en kroop dus extreem laat, en stapte daardoor dan weer sneller dan haar zus (op de gemiddelde leeftijd daarvoor) want ze had daar meer motivatie voor. Het verschil hier is eerder karakter dan vaardigheid of ontwikkelingsniveau. Kinderen kiezen waar ze zich op een bepaald moment op willen focussen en ontwikkelen zich daar dan in verhouding sneller in, vaak (tijdelijk) ter verwaarlozing van andere vlakken. Ik zet hier bewust geen leeftijden bij zodat je niet kan vergelijken, want dat is het punt niet. Ik heb niet die automatische reactie om aan mezelf te beginnen twijfelen als ik extremere bevallingsverhalen hoor dan de mijne of anderen over hun kinderen bezig hoor. En ja, er zijn mensen die zo bewust “opscheppen”, maar daar hoef jij je niets van aan te trekken. Het gedrag van anderen heb je niet in de hand, maar jij kiest of je die twijfels toelaat om je zelfbeeld en interactie met anderen te vergiftigen.

Voor mij is jou blog heel herkenbaar. Ik trek het mij ook veel te veel aan wat anderen zeggen en word hier ook onzeker van. Ik weet wel dat ik het mij niet moet aantrekken maar dat is soms niet altijd makkelijk! Ik snap ook niet waarom mensen de behoefte voelen om adviezen of commentaar te geven. Heel jammer. Maar wij moeten gewoon genieten van onze kids. Want zij zijn inderdaad de leukste, liefste en mooiste! En dat is het allerbelangrijkste!