Wat geweldig dat het gelukt is en je zwanger bent! En geloof mij, ook ik kan niet tegen die vrouwen die bij elkaar staan en één voor één hun klachten opnoemen. Sommige dingen horen er nu eenmaal bij en mij zal je ook echt niet horen als ik eens bandenpijn heb. Ook niet toen ik in het ziekenhuis had gelegen ervoor, ik was opgelucht dat het maar bandenpijn was en ik niet al ontsluiting had. Zoals ik al geschreven heb zit een vriendin van mij in een IUI traject en die vraagt geregeld hoe het met mij gaat. Hier zei ik altijd dat het prima gin, puur om haar niet te willen kwetsen. Want ik ben immers zwanger, haar lukt dat niet. Zij zou waarsch alles op geven om wel zwanger te kunnen zijn. Hier heb ik een tijd geleden een heel gesprek met haar erover gehad, een eerlijk en open gesprek. Zij gaf aan dat ze wilde dat ik eerlijk zou zijn en of ik niet alles voor haar wilde verbloemen. Soms kan ze het idd niet hebbeb, maar dan zal ze dat eerlijk tegen mij zeggen, en dat kan ik prima relativeren. Want ik besef mij heel goed, ik heb geen makkelijke zwangerschap maar zij zou er alles voor over hebben om in mijn schoenen te staan. Maar zij gaf ook aan, dat ik juist af en toe even moet klagen, even moet uiten hoe het écht met mij gaat. Want ook zij kan dat gelukkig relativeren,alleen niet op elk moment. En door ons gesprek en door beide open te zijn over hoe we erover denken en dat ik bang was haar te kwetsen,heb ik haar juist gekwetst door niet open en eerlijk te zijn. Maar nogmaals, het neemt niet weg dat ik ondertussen ook gewoon geniet van de kleine in mijn buik en ik weet waarvoor ik het doe. Nog 4 maandjes ongeveer en dan hopen we dat we onze kleine vast kunnen houden, gezond en wel!:) de weg ernaartoe is alleen lang.. Maar al met al zeker waard!

Ik heb zelf het medische traject gehad en had daarna het geluk van een vrij makkelijke zwangerschap (ik noemde het zelf mijn beloning :)). Maar in mijn omgeving waren veel zwangere vrouwen op het moment dat het bij ons niet lukte, die maar bleven zeuren over hoe zwaar ze het vonden. En dan niet in de mate waarin jij het hebt, maar de normale kwaaltjes (misselijkheid, wat pijn in de rug of banden). Op de momenten dat zij onderling een klaagzang hielden, hield ik me schuil bij de mannen. Ik kon dat niet aanhoren, ik zou er alles voor overhebben om ook zwanger te zijn. Je hebt het grootste geluk in de wereld om een kindje te kunnen krijgen, en je weet op voorhand dat dit niet altijd makkelijk hoeft te zijn. Maar je doet het ergens voor. Wil dat zeggen dat je niet mag klagen? Nee, zeker niet. Als jij je niet goed voelt, moet je dat zeker aangeven. Maar er is een kans dat je een gevoelige snaar raakt bij iemand, en ook daar moet je dan voor open kunnen staan en het kunnen relativeren. Uiteindelijk krijg je er de allermooiste beloning voor, hou dat voor ogen!!

Zwanger zijn is zeker niet alijd dat mooie plaatje. Hier ook bekken instabiliteit. Och drama. Maar ik zet een smile op en gaan door. Thuis kan ik soms ech wel janken can de pijn. Sommige mensen begrijpen je ook gewoon niet als je afzegt. Want ja je bent toch maar zwanger zo erg kan dat niet zijn want klagen mag je niet. Nou soms doe ik het lekker toch even bij close vriends Jij ook sterkte ;)

Heel herkenbaar, lijkt wel alsof ik het zelf heb geschreven.