Of het nog gelezen wordt, weet ik niet, maar ik kan het niet nalaten om te reageren op de reply van L. van d.d. 6 augustus. Sorry, maar je kind op de gang zetten, omdat ze haar bord niet leeg eet ?!? Dat vind ik op zijn zachts gezegd wel een hele vreemde manier van opvoeden. Wat probeer of hoop je je kind op die manier bij te brengen? Straffen om haar te dwingen te eten, omdat jij nu eenmaal de hoeveelheid voor haar bepaald hebt. Er zijn genoeg studies en onderzoeken die uitwijzen dat het vele malen beter is om kinderen zelf te laten bepalen hoeveel ze willen eten van een (gezonde en gevarieerde) avondmaal. Tuurlijk wil je als ouder zijnde dat je kinderen voldoende eten en dat doe je door te bepalen wat ze eten. Dwingen doormiddel van straffen, daar zou ik dus nooit voor kiezen. Jij eet toch ook niet iedere dag precies dezelfde hoeveelheid? Je zult voor jezelf toch ook meer of minder opscheppen al naar gelang hoeveel honger je hebt? Of niet soms? Waarom mag je dochter dat dan niet voor haarzelf bepalen? Let wel ik wil jou en je gezin absoluut niet aanvallen en pretenderen dat mijn manier de enige juiste is, maar ik schrok nogal van je verhaal "bord leegeten anders de gang op".

Mijn zoontje is ook 3 jaar en had hier precies het zelfde drama. Maar inmiddels hebben we hier de manier gevonden om hem toch te laten eten en hem het gevoel te geven dat hij een soort van inspraak heeft. We geven hem de keuze, of hij neemt 6 grote happen of 12 kleine hapjes! Hij kiest altijd voor de kleine hapjes, die uiteindelijk net zo groot zijn als grote happen! Vaak ligt er dan nog maar een klein beetje op zijn bord en eet hij dat dan ook nog regelmatig op. Ook maken wij wel eens misbruik van het feit dat hij de tel kwijt is geraakt????. Op deze manier is het eten een soort van spelletje geworden waardoor er geen strijd meer is aan tafel en hij steeds beter is gaan eten. Vooral niet aan jezelf twijfel, jij kent je kind als geen ander dus luister naar je eigen gevoel, wat jij denkt dat het juiste is voor jouw kind.

Mijn dochter van 3.5 eet ene keer wel goed en de andere keer zegt ze dat lust ik niet terwijl ze nog niet eens weet wat we eten. Ik schep niet veel op en wat ik opschep moet ze opeten, gaat ze zeuren prima mag ze naar de gang, komt ze terug eet ze alsnog haar bord leeg. Zoniet zet ik het weg, eind van de avond word er gevraagd om chips, en dan piep ik haar bordje met eten op en zeg ik eetsmakelijk, maar meestal komt het niet zover en is haar bordje na het oo de gang zitten wel leeggegeten

Ik snap die strijd om dat eten nooit zo goed.. Ik heb ook een peuter (dochter) maar ik ga haar toch echt niet smeken of ze een paar hapjes wil nemen. Zo maak je het eten een heel "ding" en houd je het slechte eten juist in stand. Mijn dochter krijgt altijd een toetje. Soms eet ze niks, soms eet ze heel goed of zoals gisteren: ze wou niet eten, vroeg gelijk om een toetje. Toetje gegeven en opgegeten. Daarna at ze alsnog haar bordje rijst met kip en groenten op. Mijn tip: laat het los, maak er niet zo'n probleem van. Peuters eten vaak gewoon weinig. Ze verhongeren echt niet ofzo.