Dat 'onbewust' laten beïnvloeden is inderdaad wel een dingetje. Ergens weet je het wel, maar om de een of andere reden zie je het toch als iets dat helemaal jouw eigen idee was. Bedankt voor de tip van het volgen van mijn hart. Soms heb ik de neiging dingen te verstandelijk te benaderen ;).

Ergens ben ik het met je eens. Het is onderdeel van het houden van je kind en kan daarom heel goed zijn. Anderzijds vraag ik mijzelf persoonlijk af of ik mijn kind (in reactie op mijn ouders) niet teveel beïnvloedt. Mijn ouders hebben mij heel vrij gelaten -naar mijn gevoel iets té. Maar juist daardoor heb ik mijn creativiteit verder kunnen ontwikkelen (omdat ik toch wat moest, met mijn tijd). Daaruit voort vloeit de vraag of het zo is dat ik (en moeders nu in het algemeen) misschien teveel aandacht geven aan kinderen waardoor ze minder goed leren om zichzelf te ontwikkelen; creativiteit, innovativiteit, zelfredzaamheid. Gewoon wat gedachtenspinsels;).

Wat een mooi blog schrijf je.... zelf ben ik van mening dat je in alles je hart moet volgen...het lezen en luisteren naar adviezen en visies is prima... en de keuzes die je maakt zullen in veel gevallen bewust of onbewust 'geleid' zijn.... net zoals je je eigen leven als volwassen persoon ook al doet en hebt gedaan. Er zijn zoveel verschillende visies op dat gebied dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet....Helaas kan ik je wel vertellen dat deze onzekerheid blijft en zal je hoe dan ook een soort van middenweg moeten gaan vinden wat voor jou goed voelt en voor je kind omdat je wel mee 'moet' in deze opgelegde maatstaven die Nederland gewoon is. Je leert je kind door de jaren heen steeds beter kennen en vormt zijn/haar eigen karakter.... en zal op een gegeven moment ook steeds meer eigen keuzes maken.....en ook een deel van het karakter en keuze's van je kind zullen onbewust worden 'geleid' door opgelegde maatstaven....helaas ontkom je daar niet aan... Blijf dicht bij jezelf en het kind dan komt het zeker weten goed.... ennneeehhh... ik was ook zo'n moeder die 6 maanden heeft gekolfd omdat mijn dochter mijn tepel niet accepteerde ;).... en heb mezelf ook voor gek verklaard:).... dit heb ik gedaan omdat 'IK dat wilde' die borsten zitten niet voor niets aan mijn lichaam vast... en ik ben me bewust dat een deel van die keuze ook zeker weten ontstaan omdat ik me 'onbewust' heb laten beinvloeden door de borstvoedingsmaffia....

Het is een ingewikkeld onderwerp. Want zelfs bij de ouders die het geluk van hun kind voorop stellen en proberen hun kind niet de kant op te pushen die zíj willen, kun je het gevoel van trots en mijn-kind-is-mijn-verlengstuk niet helemaal wegkrijgen. Iedere ouder heeft het nou eenmaal in zich... Of ze het nou willen of niet. Misschien is het ergens dan toch ook wel nuttig.