Dikke knuff! Ik was een jaar ouder dan jij nu bent toen me dit overkwam, met 27 weken zwangerschap. Mijn kleintje leefde nog, werd ook een gyn bij gehaald om heel zeker te zijn dat de kans dat hij dit zou overleven wel heel erg klein was. Dat werd in een ander ziekenhuis met kinderarts erbij ook nog eens bevestigd. Je verdriet is nog erg vers. Schrijven helpt maar praten kan ook helpen, wat voor sommigen helpt is de mail lijst van stichting Lieve Engeltjes. Het was niet aan mij besteed dus ik melde me af maar wie weet wel voor jou. Je bent een mama nu, je hebt je dochter gedragen en bent van haar bevallen. Net als jou weet ik hoe het is om een onzichtbare moeder te zijn, je hart huilt. Ik wens je heel veel sterkte toe!

Sterkte gewenst. Je zal voor altijd nu een mama zijn van je dochter. Uiteraard een onzichtbare moeder, maar je bent er wel eentje. Ik hoop dat je je er een beetje doorheen kan slaan.

Ook ik huil met jou mee... Omdat ik me jou gevoel zo goed voor kan stellen... Dat moment dat je in zo'n echo ruimte hoort dat je kindje niet meer leeft,alle hoop je uit handen geslagen word en de wereld lijkt te stoppen met draaien... Het beeld van dat moment wat elke x weer door je hooft trekt.... Heb het zelf ook mee gemaakt dus weet zo goed wat je gevoelt hebt. Vind het enorm dapper hoe goed je alles op ''papier'' krijgt en dat je jou verhaal met de wereld kan delen. Ik hoop dat je wat troost vind in deze online steunbetuigingen,en ervaringen van andere. Vergeet nooit dat ook jij een Mamma bent en blijft,alleen heb je op deze aarde geen tastbaar kindje. Iemand die zelf ooit een kindje verloor zei mij eens: zij zijn onze kindjes voor altijd,ze groeien niet op maar eens zullen wij ze weer zien. Vond daar wel wat troost in. Ik kan je weinig advies geven,een ieder verwerkt het op zijn eigen manier. Ik heb 10 maanden na het verlies van mijn eerste dochter een levende dochter mogen krijgen,wat ontzettend snel was,en heftig, zwanger zijn in een rouwproces. En toch had ik het niet anders gewild... Het ene kind kan het andere nooit vervangen, het is en blijft een open wond en het gemis blijft maar uiteindelijk krijgt het een plekje waar er mee te leven is, uit het oog maar nooit uit het hart.. Ontzettend veel sterkte toegewenst!

Heel veel sterkte met dit grote verlies. Ik weet helaas hoe het is als de gynaecoloog zulk nieuws moet vertellen, al was ik minder ver. Ik hoop dat je het uiteindelijk toch een plekje kunt geven, je dochtertje kijkt voor altijd met je mee. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.