Ze zijn bij mij ook iets ouder dan jouw zoontje, denk dat dat ook scheeld. Ik bedoel het niet lullig ofzo, maar ging er wel vanuit dat je vriend het had verteld aan jouw. Ik wil wel weten waar ze zijn dat lijkt mij meer dan normaal. Neem wel aan dat je dat straks ook wilt weten van de jongste als hij dat beslist dus ik denk wel dat je hierover een goed gesprek moet aangaan. Maar meer in de trant van dat je het vervelend vind dat je denkt dat hij bij oma thuis is en dat hij dan in burgers zoo rondloopt. Dat je het dan fijn vind dat ze even bellen dat je weet waar hij zit. Stel dat er iets gebeurt. Dus niet gelijk in de aanval.. ik weet dat het moeilijk is. Als ik het ergens niet mee eens ben, schrijf ik het meestal op papier en zorg dat hij het leest als ik niet thuis ben, stop t gewoon tussen de laptop. Dan praten wij er late over als ik weer thuiskom. Want als ik ergens mee zit of boos ben ben ik ook niet echt reëel en hou ik de hele fles wijn haha dan heb ik echt geen water.

Hij had t niet verteld bij thuiskomst, en tuurlijk is t fijn dat hij mijn zoontje als die van hemzelf ziet. T zou gewoon wat fijner zijn als er idd overleg was ipv ow ik beslis ook ff zonder jouw medeweten of wat jij wilt... Dat mag hij straks doen met die van ons samen... En ik had niet gezegd dat hij niet mee mocht naar de dierentuin omdat ik niet eens wist dat ze dat wilde gaan doen. Mijn eigen ouders vragen zelfs of t goed is aan mij. Maar jij kijkt daar veel losser tegen aan dan ik.

Ook hier. ( als buitenstaander en ik heb nu geen verontwaarde gevoelens van hey, dat had je ook even aan mij moeten vragen) Kleine gaat naar oma. Dus blijft heel de dag bij oma. En oma gaat met toestemming naar burgers zoo. Dus je wederhelft weet waar je kind is en ik neem aan dat hij jouw bij thuiskomst heeft ingeligd. ( ik zou denken zo dat is gezellig) kind mag lekker naar de dierentuin mee. Ipv bij oma achter een tv te zitten of de bekende speeltuintjes afstruinen. Zal wel verhalen hebben bij thuiskomst. En jij kan lekker uitzieken. Daarbij weer mijn eerste ding als de tweede er straks is mag papa dan wel bepalen over de jongste en voor de oudste niet? Hier beslis ik ook veel dingen en dan word papa ook alleen maar ingelicht. Ik heb er eigenlijk een hekel aan als hij gebeld word en dan aan mij vraagt of het kan? Hij kan ook op de kalender kijken, staat er niks op de planning, willen de kinderen het zelf en is het leuk. Prima helemaal goed. Passen opa en oma op op mijn werkdag en ze rijden naar een speeltuin verderop. Hoor ik dat ook pas bij thuiskomst. Ze zijn bij wie ik ze heb achtergelaten en die passen er echt wel goed op. En die dag is altijd reuze gezellig. Dus of het zijn je hormonen dat je echt alles op een weegschaal nu legt. Omdat je zelf even twijfels trekt bij oma. Of je maakt hem zo erg duidelijk dat jij de moeder bent en hij niet de " echte" vader dat hij nu zijn kond in de krip gooit en gewoon doet wat hij goed vind. Hij zorgt er immers ook voor alsof het zijn eigen kind is. En als jij je er alleen niet goed bij voelt dat hij geen overleg pleegt, gooi dit op tafel en leg hem uit dat je graag weet waar je kind naartoe gaat. Dus dat ze even bellen als ze ergens naartoe gaan. Ipv dat hij het verteld als je zoon al onderweg is. Want had jij echt gezegd dat je kindje niet meemocht naar de dierentuin?

Ik zou hier hele duidelijke afspraken over maken met je man. Want dit kan tot heel veel wrijving leiden als jullie hier verschillende meningen over hebben. Echt een goede of slechte manier is er denk ik niet. Het ene gezin besluit dat de biologische moeder de hoofd opvoedster is en daarmee de keuzes maakt en de niet biologische vader wel mee kan denken maar zijn mening uiteindelijk niet zal doorduwen. De ander besluit dat je gewoon beide net zo veel ouder bent en daarbij gewoon het ouderschap aangaat als wanneer de niet biologische vader wel de echte vader zou zijn geweest. Ook voor je kind is het fijn als het helder is. Zelf zou ik voor het tweede gaan als hij al vanaf jongs af aan bij de opvoeding is van je kind, zo wordt hij zoveel mogelijk een echte vader, daarbij hoort helaas ook de strubbelingen en keuzes met betrekking tot zijn familie. Als het gaat om het dilemma met zijn moeder zou ik nadenken waarom hij wil dat je zoontje erheen gaat, vanwege de band? En waarom wil jij dat hij er niet heen gaat, is ze te labiel om voor hem te zorgen of een leuke oma voor hem te zijn? Aan de hand van deze antwoorden kunnen jullie misschien samen tot een compromis komen. Misschien kan hij op bezoek gaan samen met je zoontje en blijft hij er bijvoorbeeld gewoon bij. Succes met je keuzes!