Ja dat mag niet van mij. Boos worden wel. Nee zeggen ook. Huilen ook. Maar krijsen, slaan, spugen, 👨 smijten met spullen en eten mag niet. 1 keer waarschuw ik haar. Dat dat niet lief is. En mama boos wordt als ze het nog een keer doet en dat ze dan op de gang moet. (2 minuten) Ik ben consequent. Daarom is waarschuwen meestal genoeg. Maar soms ook niet. De gang. En of ze daar nou gaat staat huilen, lachen, of klieren. Maakt me niks uit. Na 2 minuten ga ik erheen. Nog even uitleggen waarom ik haar daar heb neer gezet en dat ze weer terug mag komen als ze nu wel gaat luisteren naar mama. Dan moet ze sorry zeggen en gaan we even knuffelen. En daarna eten we meestal weer verder zonder geklier. Die van mij was met 2 jaar pienter genoeg. Daarvoor heeft dit weinig zin denk ik. Ze moeten het wel snappen.

Sinds ik mijn zoontje zelf laat eten gaat het veel beter. Zijn boterhammen, fruit en tussendoortjes eet hij super goed. Alleen avondeten is een regelrechte ramp, hij eet momenteel alleen aardappels (en alles wat ik hem eigenlijk niet wil geven). Mijn mantra voor het moment: het is een fase. Daar ga ik dan maar vanuit 😅