Mensen bedoelen het vaak niet verkeerd maar drukken zich onhandig uit. Ik vraag me dan af, hoe zou het voor jouw kinderen zijn als je op een bepaalde leeftijd de vraag gesteld krijgen of ze wel écht broer en zus zijn en of hun moeder wel hun échte moeder is?

Ik herken de vragen, en vond de vraag wie de echte moeder is en bij elk volgend kind of ze wel van dezelfde donor zijn/ echte broer en zus zijn, wel echt heel impertinent. Wij zijn allebei de echte moeder van onze kinderen, en ze zin echte broertjes en zusjes hoe dan ook

Hoi dames, Ik vind het heel tof om jullie kijk hierop te lezen. We zijn het er helemaal mee eens dat dit onderwerp vragen oproept bij anderen, vooral bij mensen hier er niet bekend mee zijn. Mensen die vragen stellen leren hier van en leren ook het, voor hen onbekende, te begrijpen. Dat is zeker goed. Wanneer dit met respect gebeurd staan wij open voor ieders vraag en mening.

Toch denk ik dat oprechte interesse geen taboe hoeft te zijn. De vraag zou inderdaad anders gesteld kunnen worden, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen dat er vragen over zijn. Ons wordt ook altijd gevraagd "wie heeft de kinderen dan gedragen?" en "hoe hebben jullie de kinderen gekregen?" Ik denk dat het ook een beetje ligt aan hoe open je hierover wilt zijn en misschien moet je bij jezelf nagaan: wat maakt dat jij je zo erg opwind over zulke vragen? En wat betreft het kind: er is geen leeftijd bepaald waarop je kunt gaan vertellen hoe hij/zij ooit verwekt is. De openheid hierover wanneer je kind hier naar vraagt is heel belangrijk en bovendien hoort het toch bij het leven van het kind en dat is iets moois en het zou zonde zijn als dit een taboe was!