Je hoeft je niet te verontschuldigen naar anderen. Voor ieder verhaal is wel een erger verhaal te vinden. Dit is jouw gevoel en dat mag je hebben en uitspreken hoor! Gelukkig een gezonde zoon. Ik hoop dat het gevoel ooit helemaal slijt.

Heel erg herkenbaar.. ik lag met 35 weken in het ziekenhuis vanwege hoge bloeddruk en zwangerschapsvergiftiging.. mijn verlof was net begonnen, de box en de wieg en kleertjes lagen echt net klaar en toen moest ik naar het ziekenhuis.. daar heb ik een week gelegen en toen moest ik bevallen omdat het met mij niet goed meer ging. Met 36+2 bevallen.. het ging met ons zoontje niet zo goed, hij had de kracht niet om te drinken dus kreeg hij sondevoeding en heeft hij 3 weken in het ziekenhuis gelegen.. m'n buik voelde zo leeg en ik had m'n zoontje ook niet de hele tijd bij mij.. ik heb dat als heel moeilijk ervaren en was jaloers op andere moeders met hun dikke buik. Maar we hebben gelukkig wel een gezond jongetje nu die alweer bijna 2 is..

Ik was ook nog volop aan het werk. De maandag zwangerschapsshoot waar ik enorm van genoten heb. Ben zelfstandig en mocht maar de week voor uitgerekende datum vrij nemen. Moest het eerder zijn was dit natuurlijk geen probleem maar ik wilde mijn mama met wie ik samenwerk niet in de steek laten. Super zwangerschap, buiten de rugpijn van het extra gewicht en spataders van iedere dag recht te staan niks van complicaties. De vrijdag, ik was 35+4. 6h gaan werken. Ik voelde mij niet goed, had buikpijn. Eerste zwangerschap, dus ik dacht voorweeën? Die avond naar ziekenhuis moeten gaan met 9cm opening... Ja het was volop aan de gang en ik had totaal niet het gevoel dat ik al zover stond. Natuurlijk heel blij dat ons kleine mannetje er was, maar ik was zo volop aan het genieten van deze stampjes en bewegingen. Andere mensen die hoogzwanger zijn haten het op het einde, ik kan mij dit niet voorstellen, had het ook graag nog eventjes langer meegemaakt. Waarschijnlijk maak ik het ook nooit meer mee en dat heeft mij nog een droeviger gevoel. Ik ben nu wel een beetje obsessed door die zwangere buiken, een klein jaloers gevoel dat ik het niet meer zal meemaken maar mijn kleine jongen brengt mij altijd terug in de gelukkige realiteit 🥰 het was een dubbel gevoel, blij dat hij bij me was maar ook verdrietig dat hij niet meer in m'n buik zat.

Hier ook herekenbaar ik was uitgerekend op 20 november en ze werd op 20 oktober geboren ik was die dag ervoor al ziek maar het was mijn laatste werkdag voor mijn verlof begon zij kreeg de eerste dagen nog sondevoeding na tien dagen mocht ze pas naar huis ze is nu 12 jaar en al flink aan het puberen