Bedankt voor je lieve en meelevende reactie. Betekent heel veel voor mij 🍀😘. Eenmaal thuis hebben wij idd zo veel mogelijk de schade ingehaald en ook op vandaag krijgt hij liefde zonder beperkingen (tenzij hij natuurlijk negatief gedrag stelt, hij is ondertussen in zijn peuter puberteit belandt met de bijkomende extra uitdagingen 🤭). Maar regel is en blijft: liefde heb je nooit teveel. 😘♥️ Nogmaals dank ☺️🍀

Heel mooi gezegd inderdaad. Fouten die niet meer rechtgezet kunnen worden, want het is een blijvend trauma voor mij. Maar idd, onwetendheid en paniek waren toen drijfveren...

Verschrikkelijk! Het feit dat je al in zo'n onzekere tijd zit en je elke dag weer blij bent dat je kindje de nacht goed doorgekomen is en je een stap dichterbij het naar huis mogen gaan bent.. Dat je al de zorg over moet laten aan anderen en je het echte papa en mama zijn al zo minimaal kan ervaren. Maar het allermoeilijkste, dat je je kindje niet eens bij je mag hebben... Virus of niet, dat is gewoon onmenselijk en gaat tegen alles in wat je in zo'n situatie juist zou moeten ervaren. Wat een litteken zal dat achtergelaten hebben. Hopelijk hebben jullie het dubbel en dwars mogen inhalen toen jullie eenmaal thuis waren (voor zover dat mogelijk is) 🌹

Wat vreselijk dat je in die periode bent bevallen. Extra kwetsbaar omdat hij te vroeg was... Er zijn in die periode, met de kennis van nu, verkeerde beslissingen genomen in de zorg. Het waren onmogelijke beslissingen. Want zoveel was er op dat moment nog niet bekend, het was zeer besmettelijk, en het sterftecijfer hoog... In de ouderenzorg ook. En in de thuiszorg. En wat ik zelf zag: in de psychiatrie... Vereenzaming, omdat familie of vrienden niet meer kon komen.