Wat een lastige situatie zeg! En wat knap dat je je zo inleeft. Ik hoop dat er ooit een bruggetje tussen jullie gebouwd kan worden waar jullie in vrede overheen kunnen lopen!

Wij vieren kerst altijd met mijn ouders. De ouders van mijn vriend vieren het niet, maar ze zijn wel langs geweest voor de verjaardag van mijn vriend (1e kerstdag) Het eerste jaar dat ik met mijn vriend ging had ik steeds ruzie met zijn moeder. Zij voelde het ook alsof ik hem van haar afpakte. Uiteindelijk heeft ze ruim een half jaar geen woord meer tegen me gezegd, om vervolgens met oud en nieuw me ineens een dikke pakkerd te geven en een gelukkig nieuw jaar te wensen. Nu zijn we goede vriendinnen, maar ik weet heel goed dat ik daar echt wel geluk mee heb gehad!

Het siert je dat je ondanks alles toch nog zo'n groot inlevingsvermogen hebt om hun kant van het verhaal te begrijpen. Maar.... Had hun zoon dan altijd alleen moeten blijven? Nooit een eigen familie mogen starten? Wat fijn dat jullie er berusting in hebben hoe het nu is. Wij leven in een soort van zelfde situatie. Behalve dat het bij ons zo is gelopen dat ikzelf nog wel contact heb met mijn schoonfamilie en mijn man niet meer met zijn eigen moeder... Bizarre situatie. Maar beter zo. We zijn tevreden met hoe het nu is. Hij heeft nu ook rust. Kerst met één familieverplichting is ook meer dan zat. Haha.