Gelukkig bij mezelf niet zo heel erg herkenbaar, maar bij een bevriend stel zie ik dit wel geregeld. Ik zou je man zo snel mogelijk op een rustige manier laten weten dat jij het zo niet langer trekt. Laat hem inzien hoe druk jij het hebt. Ruil desnoods een dagje (voor zover dat gaat, ook in verband met de borstvoeding), zodat hij beter begrijpt wat het is om de hele dag voor twee kinderen te zorgen. Als je het hem rustig en op een vriendelijke manier uitlegt, begrijpt hij het misschien wel en steekt hij de volgende keer eerder een hand uit. Desnoods wijs je hem dan nogmaals op het feit dat je niet alles alleen kunt vraag je hem vriendelijk om een beetje mee te helpen. Zorg er verder zelf voor dat het ontbijt 's ochtends klaar staat, de kleren klaarliggen en de tassen al zijn ingepakt en dat het eten 's avonds ook al grotendeels voorbereid is.

Heel herkenbaar! Daarom als het om het huishouden gaat maak ik mij ook niet al te druk. Ik laat het niet geheel verslonzen maar dan maar een keer de was een dag uitstellen en dan maar zo nu en dan later eten als de kids alles maar optijd hebben

Heel herkenbaar helaas. Mijn man werkt in de thuiszorg en draait daar om het weekend diensten en gebroken diensten. Ik werk als gemeenteambtenaar 32 uur en verdien meer dan hij. Ik doe vaak het ochtend- en avondritueel alleen en als hij er wel is, is hij meer een stoorzender dan een hulp. Eerder opstaan neem ik me al 2 jaar voor, maar met kinderen die regelmatig 's nachts wakker worden of 's avonds niet inslapen of ziek zijn of... is gewoon nog nooit gelukt. Ook mijn man ploft zodra hij thuis komt op de bank met tv en iPhone. 'S nachts wakker worden voor de kinderen doe ik... Ik voel me vaak een alleenstaande moeder, ben al 1x overbelast geweest en laatst ook weer bijna, maar voelde dit op tijd aankomen. Mijn ervaring met "concreet vragen wat je nodig hebt" is niet zo positief. Van de 3 dingen die ik vraag doet hij er 1 half... Gelukkig heb ik een poetshulp, zij is mijn engel. Eén keer per week is mijn huis schoon, maar daartussen blijft nog genoeg over wat we zelf moeten doen. En samen zouden moeten doen. En ik zie de oplossing daarvoor ook niet. Ik heb dus geen gouden tip voor je; maar hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal...

ja heel herkenbaar. mijn man is een gamer , ik heb hem ook op die manier leren kennen. hij doet het wel minder als in het begin. maar toch. als mijn oudste dochter iets vraagt is het ook 'ja zo ff wachten'. of ik doe da wel , maar da moet je 10 min wachten voor er iets gebeurd. ik doe als het waren alles alleen, de kids, het huishouden en de honden. koken daar wil ie me nog wel eens mee helpen maar ook dan pas als ie ziet da ik met te veel bezig ben. de jongste geeft ie geen eten want ze eet nie bij hem maar da is zijn eigen schuld. hij werkt heel de week en ik maar 3 dagen maar de dagen da ik vrij ben wek ik thuis. en da snapt meneer nie want dan ben ik nog moeier als da ik op mijn werk ben.