Schrikken he! En inderdaad die hekjes zijn zo gek nog niet, maar dit had ook kunnen gebeuren met hekjes, als je hem al open had gemaakt en nog even snel rennende de knuffel ging pakken bijvoorbeeld. Die peuters zijn vliegensvlug je kunt het echt niet bedenken. Fijn dat hij verder geen ernstig letsel heeft over gehouden

Toevallig waren wij vorige week met mijn zoontje van 2,5 in het ziekenhuis. Ongeveer halverwege van de trap gevallen. Hij was omhoog geklommen zonder dat ik het door had. Wij hebben geen traphekjes omdat ik hem nooit zonder toezicht in de gang/op de overloop laat en de tussendeur kruk omhoog staat zodat hij hem niet kan openen. Ik wilde hem naar bed brengen en we liepen naar de gang. Ik kwam erachter dat zijn knuffel nog in de kamer lag en wilde die snel pakken en vertelde hem dat hij moest wachten op mij. Maar hij was toch in een rap tempo naar boven geklommen en toen ik bijna weer bij de gang was hoorde ik geschuifel en een harde bonk, hij barstte eerst in huilen uit maar daarna werd het stil. Hij verloor tot 2 keer toe zijn bewustzijn en huilde daarna nog alleen maar. In paniek belde ik eerst mijn vriend en toen de spoedarts, daar aangekomen werd al snel duidelijk dat ik naar het ziekenhuis moest. Gelukkig werd hij al snel levendiger toen we onderweg waren. Hij moest wel een nachtje blijven ter observatie en de volgende dag mochten we gelukkig naar huis. Het ziet er naar uit dat hij verder geen schade heeft opgelopen. Maar wat ben ik geschrokken. Schuldgevoel, "had ik maar" hem weer meegenomen naar de kamer etc. dat zal nog wel even blijven. Je snapt wel wat het eerste was dat wij aanschaften zodra we werden ontslagen uit het ziekenhuis: traphekjes!

Zo heftig verhaal zeg! Dat moedergevoel is bizar he. Vaak is dat wel echt waar je vanuit kunt gaan. Goed dat je ernaar geluisterd hebt. Heeft hij er nog lang last van gehad?

Mijn zoon is met 7 jaar op school uit de ringen gevallen. Een gat in zijn tong... geen telefoontje van school ofzo.. (zo'n gat in je tong moet een bloedbad geweest zijn). Ik was woest... vervolgens kwam er vocht uit zijn oor... ik de huisarts gebeld en het verhaal verteld... nee mevrouw u hoeft niet langs te komen dat is "gewoon" een doorgebroken oorontsteking... Dat idee had ik dus niet... heb ge-eist dat mijn zoon naar de kno mocht... niet nodig werd gezegd want er was nix. Na een flinke raas/scheldkannonade hebben ze me toch maar doorverwezen... en wat bleek... meneertje had een schedelbasisfractuur... en kon mooi een nachtje (en een s..tload antibiotica) blijven... geloof mij maar dat ik de boel op stelten heb gezet op school en bij de huisarts... zo blij dat ik naar mijn mamagevoel heb geluisterd... Dit had me mijn kind kunnen kosten !!! Inmiddels wordt ie 17... ❤