Hoi Petra, Ik zie dat deze blog al van een tijd geleden is. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe het nu met jou gaat. Heb je alles een beetje kunnen verwerken en hoe gaat het nu met de kleine. Groetjes Peetje80

Oeps dat had ik nog niet zo snel in de gaten, sorry. Als je inderdaad in je profiel zet dat je al een dochter in je armen mag houden is het iets duidelijker. Natuurlijk kun je op deze plek schrijven over je ervaringen niks verkeerd mee en soms leidt dat tot goed bedoelde adviezen die nu niet meer op zijn plek zijn. Je schrijft zo in de huidige tijd dat het net lijkt of het nog korter geleden is dan in werkelijkheid. Zie het maar als een compliment. Gelukkig dat het nu goed gaat en dat het na een verschrikkelijke tijd de dingen zijn veranderd. Sterkte voor de komende tijd is denk ik niet meer helemaal op zijn plaats maar heel veel geluk geloof ik wel als ik je goed begrijp.

Wat lief allemaal... Maar misschien blog ik dit niet op de juiste plek. Ik ben ondertussen namelijk al bevallen. Het is alleen zo dat er zoveel gebeurt is en dat ik, ook om het te verwerken, het nu pas weer een beetje onder ogen durf te zien. Aangeraden is om er over te spreken en te schrijven... Dat doe ik nu dus en ik probeer voor mijzelf bij het begin te beginnen. Het is soms lastig om die dingen die ik had weg gestopt weer te schrijven en zo weer te beleven. Ik hoop dat ik jullie, de meelezers, daarmee niet op het verkeerde been zet maar daar lijkt het wel op. Ik zal kijken of ik de "inleiding' een beetje kan aanpassen zodat het duidelijker is. Ondertussen heb ik dus een dochter van 7 maanden. Het is wennen maar wat ben ik, na haar geboorte, ontzettend van haar gaan houden.. In mijn zwangerschap ben ik dus ontzettend depressief geweest/geworden en kon daar niet over spreken want er waren niet veel mensen die dat begrepen. Het gaat nu steeds beter en ik voel me bijna de oude (voor zover dat kan want ik ben nu moeder en niet meer de oude ;)). Maar om die verschrikkelijke tijd te verwerken en er een weg in te vinden schrijf ik het op. Excuus voor het misverstand!

Misschien is het een idee om de verloskundige wat meer te vertellen en ook hoe lang jullie geprobeerd hebben om een kindje te krijgen. Ik neem aan dat ze dan wat meer begrip heeft voor jullie en als het niet zo is en nog mogelijk kun je misschien nog een andere opzoeken. Toen ik de na controles nodig had (ben onder begeleiding van het ziekenhuis geweest) zat het niet zo lekker met de verloskundige praktijk die ik uit had gezocht. We konden niet meer wisselen helaas. Mocht ik toch nog een keer zwanger raken dan "kies" ik de andere verloskundige praktijk. Ook hebben we veel gehad aan ziekenhuis maatschappelijk werk. De lijntjes die zij voor ons uitlegde heeft de eerste start een stukje makkelijker gemaakt. Hormonen doen ook een hoop die zorgen er straks voor dat je je wel moeder gaat voelen en tijdens je zwangerschap passen je hersenen zich ook aan. Wees niet bang dat het nog niet goed voelt. De eerste tijd is heel spannend want er kan nog heel veel gebeuren. Het is dubbel zo spannend als je extra "bagage" mee draagt. Natuurlijk mag je dit een slechte grap vinden en natuurlijk mag je dit soort dingen uitspreken, liever nu dat dat je het over een paar maanden doet. Hopelijk is die slechte grap dan een hele goede grap geworden. Heel veel sterkte en ook veel geluk.