Ik vind het naar dat er weer iemand was die vond dat dit blog te vroeg geschreven is. Soms, heel af en toe, zitten er zulke reacties tussen zoals van ANO. Je kunt er heel weinig aan doen en het alleen maar negeren. Helaas gebeurt het soms dat iemand het niet laten om op deze manier te reageren. Ook zijn er moeders die uw dochter gerust wilde stellen door hun verhaal te vertellen zoals SELMA. Het kan heel goed zijn dat haar zoontje gewend is aan een lage saturatie. "We" kennen haar situatie niet net zoals ze de situatie van uw kleinzoon niet goed genoeg kennen. Wel heb ik in de blogs van uw dochter gelezen dat ze onwijs sterk is en heeft geknokt voor haar zoontje en gezin. Nogmaals mijn bewondering voor u, u heeft heel goed gerageerd en niet alleen deze keer ook toen Rayn nog heel jong was. Ook voor u in deze tijd sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat met Rayn en dat uw dochter of uw schoonzoon snel werk vind.

Ik ben de oma van Ryan. Elke minuut heb ik met mijn dochter, schoonzoon en kleinzoon mee geleefd. Het was heel heftig allemaal. Ik heb ook de reacties van jullie gelezen. Wat hebben veel van jullie ook heftige dingen mee gemaakt. Ik vindt het wel heel erg dat er 2 reacties tussen zitten die niet zo aardig zijn naar mijn dochter toe. De dokter heeft duidelijk gezegt dat zijn zuurstof gehalte zo snel daalde dat hij de nacht waarschijnlijk thuis niet gehaald zou hebben. En wat betreft dat mijn dochter geen goede moeder is omdat ze in een blog schrijft wat haar is over komen is wel heel hard bij mij aangekomen. Het verdriet, de zorgzaamheid voor haar zoontje, ze heeft het heel goed gedaan. Ze is eeb van de liefste en meest zorgzame moeder voor haar zoontje die ik ken. Tegen alle overige reacties wil ik zeggen, bedankt voor het meeleven met mijn dochter. Ze heeft daar heel veel steun aan.

Ik herken mezelf heel goed in haar verhaal met betrekking tot haar zoontje. Die angst zijn haar gevoelens. Ieder moeder vreesd om haar kindje kwijt te draken. En op dat moment was ze misschien dankbaar moment. Is eenmaal heftig wat ze heeft doorgemaakt. En ben wel van mening dat ze het even koet verwerken en over praten of van haar afschrijven.

Ik kreeg zelfs een traan, wat een gebeurtenis.. Alles wat er was gebeurt voordat uw zoontje werd opgenomen dat is wel schrikken. Je moet je nergens schuldig over voelen, want toen je zei van stel ik had hem mee naar huis genomen wat dan. Ieder moeder wilt haar kind altijd bij haar hebben. Mijn dochtertje layla werd in oktober 1. Een maand later werd ze ook heel erg ziek, koorts, niet eten of drinken. Alleen maar geroggel en benauwd. Ze was aan t slapen maar ze huilde en kreeg haar niet wakker niet allert. Spoedeisend hulp. Ook die rot virus maar ze was ook uitgedroogd en had sondevoeding en extra zuurstof nodig. Na 2 weken mocht ze naar huis. Nu gebruikt ze pufjes en die helpen haar. Maar ze heeft nog wel eens last van slijm maar gelukkig niet zo extreem als her Rs virus. Sterkte meid. Het is goed gekomen maar ontzettend heftig.