Wat een heerlijke herkenbare verhalen. Mijn weken zitten vol gepland. En soms mensen mijn raar vinden als ik vast plannen maak voor over twee maanden haha. Werk zelf 4/5 dgn per week met wissel diensten. Dat vind ik zelf wel prettiger dan 9-5. En wel met gemengde gevoelens uitkijk als alle kids de basisschool bezoeken ;-)

je op je werk niet meer mee kan praten over wat er allemaal op tv te zien is, of het moet al om Paw Patrol, Bumba, Dora, Twinipop etc. gaan. er tijdens je pauze op het werk gevraagd wordt wat je nog gedaan hebt in het weekend, en je niet verder komt dan gezellig in binnenspeeltuin gespeeld.....

De vraag van je collega's: 'wat heb je daar op je kleding zitten?' en denken 'shit, had ik dat fruithapje maar aan oma over gelaten in plaats van het zelf nog even snel te doen..' Tegenwoordig antwoord ik maar gewoon met: 'tja, ik ben moeder...' Dan weten ze vast wel genoeg.

Vergeet vooral niet het punt waarop je staat te vertrekken om naar je werk te gaan de kleine denkt zo nu gooi ik die luier eens flink vol. Of het moment dat je denkt heerlijk avondje qualitytime met partner of vrienden je de kleine wegbrengt en toch ergens in je achterhoofd het idee hebt dat je ze in de steek laat. Dus de volgende ochtend niet weet hoe snel je ze weer moet ophalen. Of dat je telefoon krijgt we komen zo op bezoek, de kamer is een bende vol speelgoed dat overal ligt en de kleine haalt alsmaar meer uit.. en je denkt shit dit kan niet zo gezien worden, probeert wat op te ruimen en de kleine haalt vervolgens zodra jij je omdraaid alles weer uit de kast want dat moet daar niet liggen. Ook al spelen ze er op dat moment niet mee in de kast hoort het in ieder geval niet thuis :) En voornamelijk bij mij is het aller ergste, ik geef haar graag van mijn bord eten al hou ik zelf niets over of moet ik haar het laatste geven, dit doe ik met alle liefde :)