Toen ik zwanger van onze oudste was, dacht ik dat het een meisje zou zijn. Ik heb een zus, mijn beide ouders hebben 2 zussen, ik kende niet anders. Toen bleek dat hij een jongetje was, dacht ik oh. Een oudere broer is ook leuk! Bij de 2e (sterrenbaby niet meegeteld), en wat onze laatste zou zijn, bleek ik weer zwanger van een jongen. En nee, ik houd niet minder van hem. Ik rouwde niet OMDAT ik een zoon kreeg, ik rouwde om het idee nooit een dochter te zullen hebben. Een idee wat ik los moest laten, maar het is echt een rouwmoment en ik denk dat weinig mensen dat echt begrijpen. (Inmiddels, zelf heb ik nml ook pcos en zijn mijn andere 3 zwangerschappen medisch geweest, een verassingszwangerschap en 10 maanden oude dochter verder)

Bedankt voor je lieve woorden 💟

Mooi geschreven, als of het mijn verhaal is. Heb dit al een keer eerder gezegd tegen je toen je dit deelde op insta. Ik ben heel verdrietig geweest en zeker toen mijn lijf nog vol hormonen zat gedacht ik wil een derde ik wil een meisje erbij. Nu 3,5 jaar later daar wel echt op terug gekomen, kost nu al genoeg en is al super druk. Maar kan toch soms nog wel eens een beetje jaloers als Iemand weer een meisje krijgt, vooral dat ik nooit zou weten hoe dat is, het kopen van jurkjes haartjes mooi doen. Jij bent een super trotse mama van twee mannen en ja je mag daar soms gewoon wel verdrietig over zijn, dat is menselijk en nee je bent echt niet de enige die dit ervaart 😘

Dank topper voor je lieve woorden ♡♡