Bij mij hebben ze iedereen in spoed moeten opbellen. Op een klein half uurtje. En dan heb ik hem nog ff opgehouden. Vanaf ik mocht: 2x persen n meneer was er, totaal onverwacht (32 weken) Maar gelukkig een geweldig team!

Helaas maar ook bij mij aan de orde. Ik heb 3 kinderen. En in turbovaart op de wereld gezet. 1ste 3.5uur. 2de in 2.5uur 3de in 3uurtjes. Bij de 1ste wist ik van niks dus laat je alles over je heen komen. Fantastisch vk. 2de kindje. Kreeg ook het verhaal tja de 1ste kan snel zijn. Maar dat zegt niks over de 2de. En iedere zwangerschap en bevalling is anders. Nou dat klopt. Bij het 1ste kindje thuis bevallen. Dus dat was mijn wens ook voor het 2de kindje. Dat verliep allemaal even anders. Vliezen gebroken in afwachting van de weeën. Die kwamen in een rap tempo om de 5 a 6 min vanaf de eerste wee. Vk. Komt kijken. Bij controle dacht ze dat de baby in het vruchtwater had gepoept. En werd ik ingestuurd. Niet met een ambulance nee met eigen vervoer. Zh binnen afstand van 30 min. Had al zeker 4 cm ontsluiting bij de controle en boven aan de trap heftige weeën. En daar ga je dan in de auto richting het zh. Voordat ik het zh überhaupt bereikt had kreeg ik pers weeën. Hoef je denk ik niet te vertellen dat dit een helse rit was. En na met 3 man uit de auto gehaald te zijn in minder dan 2 min op de verloskamer was beviel ik in 3 pers weeën van nr 2. En voor niets in het zh omdat ik geen vruchtwaterpoeper had. Wegens drukte in het zh. 2.5u met een open wond gelegen omdat er niemand was om me te hechten. Nog langer wachten omdat ik onder toezicht moest douche. Ook die verpleegkundige werd weg geroepen. Dus mijn man me geholpen. Denk je eindelijk naar huis te kunnen. Geen kraamhulp zoek het zelf maar uit. Ik ben langer in het zh geweest als dat de bevalling duurde. En ik was alles behalve blij. Vk heeft wel haar excuses gemaakt. Bij de 3de weer een wens om thuis te bevallen. En ik wilde niet naar zh. Vooral niet na er hiervoor allemaal gebeurd was. Dat begreep mijn vk wel. Dus plan de campagne lag klaar. Helaas verliep alles weer anders dan de planning. Want precies rond mijn uitgerekende datum ging mijn vaste vk op vakantie. Gevraagd of de andere op de hoogte waren van ons plan. Ja daar hoefde ik me geen zorgen om te maken. Gelukkig dacht ik. Mijn vliezen braken maar de weeën bleven uit. Vk wilde me naar het zh hebben. En ik wilde niet weer naar zh toe. Met de kans te moeten blijven. Of met weeën in de auto te moeten zitten. Uiteindelijk toch naar het zh omdat de weeën uit bleven. Met enige tegen zin en teleurstelling. In het zh aan de weeën opwekkers en nu maar afwachten. Ook nu vol verbazing van gynaecoloog en verpleegkundigen binnen 3u bevallen. Nu moest ik blijven ivm infectie gevaar en ondergewicht van de kleine. Tranen met tuiten. Maar ook weer vk die niet op elkaar afgestemd waren. Weer mijn ongenoegens uitgesproken. De wens van ongestoord thuis bevallen zat er niet in. Even voor de duidelijkheid alles voor de gezondheid en veiligheid van de toen nog ongeboren kids. Dus dan is de beslissing makkelijk gemaakt om naar het zh te gaan. Maar de manier waarop maakt wel verschil.

Mijn zoontje is ook op de uitgerekende datum gekomen en ook op 2e kerstdag maar dan 3 jaar eerder. Hij wordt nu 4. En ik ben nu zwanger en misschien kun je het al raden ben weer uitgerekend op 2e kerstdag

Heel anders, maar toch herkenbaar. Mijn eerste wondertje is op eerste kerstdag geboren. Ik ging de 24ste op controle bij de vk. Nog niks aan de hand. Nog gegrapt dat ik met een gerust hart aan het kerstdiner kon. Die baby zou rustig blijven zitten tot het volgende jaar. Ze zei "je loopt erbij of je pas drie maanden zwanger bent!" Eerste kerstdag, ochtend, braken m'n vliezen. Vk gebeld en er zou 's middags iemand komen kijken. Het zou zo'n vaart niet lopen. 's Middags werd ik gebeld, maar ik moest me niet druk maken. Dat zou waarschijnlijk een lange bevalling worden. Uiteindelijk toch gebeld en aangedrongen dat er iemand kwam kijken. Niks aan de hand. Ik moest maar rustig blijven. Ze zou weggaan en dan 's avonds nog eens bellen. Ik zei "nee! Niet weggaan! Blijf nog maar hier alsjeblieft!" Gelukkig bleef ze een kopje koffie drinken beneden op de bank met m'n moeder en ik lag ondertussen te vergaan van de pijn. Dacht alleen maar dat ik het niet zou redden. Nog dagen die hevige weeen aan een stuk door. Gelukkig kwam m'n moeder checken. Want de vk wilde toch eigenlijk gaan. En ze zag dat het niet meer ging. De vk kwam een kijkje nemen en Ow jee. We moesten toch echt haast maken en direct naar het ziekenhuis! De trap afgestrompeld en m'n jas aan.. nee, zei ik. Dat gaat hem niet worden. Jas uit en trap opgestrompeld. Ben gaan liggen en een kwartier later was daar m'n baby. Overigens anderhalve week voor uitgerekende datum. Vanwege hevig bloedverlies ben ik alsnog naar het ziekenhuis overgebracht. M'n tweede zwangerschap kwam die ervaring vaak terug en werd ik boos omdat ik me ook ongehoord voelde door de vk. Moet niet denken aan de gevolgen als ze me alleen had gelaten. Dit keer was ik echter verplicht om direct naar het ziekenhuis te gaan, mocht de bevalling beginnen. Ik ging weer voor controle naar de vk. Kreeg een echo. Alles zag er goed en rustig uit. Niks wees erop dat deze kruimel eerder zou komen. Ik liep na de afspraak naar m'n auto en voelde het eigenlijk al. 's Avonds braken m'n vliezen. Gelukkig nam de vk het dit keer zeer serieus, gezien m'n eerste, al wees ze me er telkens op dat het dit keer best wel lang zou kunnen duren. In het ziekenhuis werd ik overgedragen (was nog geen 37 weken) en kreeg weer net zo'n weeënstorm als bij de eerste. Paar uurtjes later was daar m'n tweede. Idd.. klinkt zo makkelijk. In een paar uurtjes bevallen. Maar het is daarom denk ik niet minder heftig. Ben wel blij dat het zonder pijnbestrijding is gelukt twee keer. Daar was niet eens tijd voor. ;) In ieder geval hebben we echte wondertjes op de wereld weten te zetten. En daar kunnen we trots op zijn. De beste tip is: luister vooral naar je eigen gevoel. Ook al heeft de vk een miljoen baby's ervaring.. mama knows best.