Prachtig geschreven. Zo herkenbaar!!!! Ik ben moeder van twee kinderen. De oudste wordt eind volgende maand 12 jaar en heeft al meer dan tien jaar diabetes. Maar daarnaast ook adhd, coeliakie en discalculie. Ik wacht nog steeds op het moment dat het makkelijker wordt helaas. Kan het nu wel meer een plekje geven. Heel veel geluk voor jullie gezin.

Rotziekte he? Ik heb het zelf ook en het is ook bij mijn zoon(tje) ontdekt toen hij 20 maanden was :S We hebben beiden een pompje en zijn af en toe alles behalve stabiel. inmiddels is zoonlief bijna 10 en een stuk zelfstandiger. Na wat lastige eerste dingen (zwemles, school, verjaardagsfeestjes, spelen bij vriendjes) wordt het naarmate hij ouder is wel makkelijker om los te laten. Hij voelt de hypo's en hypers ook goed zelf aan en weet precies wat hij dan moet doen. Op school zei de meester laatst dat hij zo trots op hem was, omdat hij alles zelf kon en heel veel wist en dan ook nog voor liep met rekenen (dankzij de koolhydraat berekeningen, haha) Fijn om te horen. Ook is ons motto: laat je eigenwaarde niet afhangen van de waarde van je bloedsuiker... Dan maar een keer hoog of laag, je geeft wat insuline bij of je eet extra en als je je even niet fijn voelt, dan is dat gewoon zo, het gaat weer voorbij en straks huppel je vrolijk rond. Helaas gaat de diabetes niet voorbij, je hebt nooit pauze en houd er altijd rekening mee, maar je kan er wel relaxter over worden en het accepteren zoals het is, loslaten is ook je niet rot voelen als je eens niet stabiel bent... Grote knuffel voor jullie, je bent een supermama!

Zo, ik wist inderdaad niet dat dit zo'n heftige ziekte was... Gelukkig hebben jullie wel vrij vroeg al de diagnose zodat je weet wat je moet doen, maar ik kan me wel voorstellen dat het jullie leven totaal op zijn kop heeft gezet. Stertke voor jullie en wat mag je nu al trots zijn op jullie bikkeltje!

Wat goed geschreven zeg! Zeer helder, ik leef echt met jullie mee...Dikke knuffel!