Leuk om te lezen. Onze rode kater is van nature een "draak van een kater". Ontzettend lief voor ons maar bezoek kan hij nog wel eens klauwen. Hij heeft dus maar weinig vrienden buiten ons om. Tijdens mijn zwangerschap heeft hij mij ook een tijdje geklauwd, ik raakte hier wel wat ongerust van. Maar het hield uiteindelijk weer op. Net zoals jullie hebben wij hem eigenlijk niets ontzegd en in alle veranderingen meegenomen. Ook hebben we afgesproken dat we hem niet weg zouden duwen bij de kleine. Na de bevalling heeft hij kennis gemaakt met ons mannetje. En nu een jaar later, is onze "draak van een kater" een lieve "knuffel kater" geworden die dol is op zijn "Human-Larvy". Samen spelen, hij laat zich "aaien" (lees vacht uitrekken) en "kusjes" (lees onder kwijlen). Als hij dit niet wil, dan loopt hij weg. Er is hier in huis dus een wonder geschiet en wij genieten vol van de transformatie, alleen bezoek.... dat vind hij nog steeds niets. Hier in huis zeggen wij gekscherend, "eerst de kater en de rest komt later...." :)

Ach jeej, dat moet dan wel een heel lief beestje zijn geweest! Hopelijk blijven die van ons ook zo lief!

Leuk om te lezen dat het ook bij jou zo goed gaat! Hier gaat uiteraard ook de kleine voor de katten mocht dat ooit nodig zijn, maar tot nu toe gaat het gelukkig heel erg goed!

Ik ben zelf ook opgegroeid met een kat. Die beet zelfs niet als ik knijpers op zijn staart plante... Wat hb ik die arme schat toch aangedaan... Hij was mijn beste vriend, tot mijn 14. Langer heeft hij het helaas niet volgehouden, maar het was echt een topkat!