Dat is zeker een hele lastige keuze. Ik weet ook hoe het voelt. Zelf heb ik al twee kinderen uit een eerdere relatie, mijn verloofde had nog geen kinderen en wou wel graag een groot gezin (eigen kinderen of niet). Samen hebben we de keuze gemaakt om te gaan proberen. Na onze jongste zoon vond ik het echt goed. Hij was nummer vier in ons gezin. Alles hadden wij weggedaan. Totdat na een tijdje bleek dat ik wederom in verwachting was. De gehele zwangerschap heb ik aan dat idee moeten wennen want vier vond ik wel genoeg. En nu na de vijfde? Juist ja rammelende eierstokken. Oh wat mis ik alles. Zij is nu 1,5 jaar oud. Dit had ik nooit verwacht en soms vind ik dat best wel moeilijk. Mijn hart schreeuwt echt om meer kindjes, mijn hoofd zegt meer dan ooit NEE. Lastig als die twee in conflict raken. Hopelijk slijt het gevoel met de tijd. Succes met je inwendige conflict. ;)

Het blijf een lastige keuzen!!! Ik wilde er altijd 'maar' eentje... Na velen jaren priberen.. Miskramen vroeg geboorte na 23 weken zwangerschap ) einderlijk een gezonde zoon..helaas wel zn tweeling zus overleden:( Maar besloot toch met moed voor de 2e te gaan.. Die is er inmiddels ook!! Net 5 maanden maar soms denk ik toch een derde.. Maar doe het niet.. Ik vind het lastig dat ze baby af gaat en moet dat even los laten!! Wat je ook besluit het is goed!! Ruimte is zo gemaakt.. Zoveel ruimte hebben kleintjes niet nodig;) suc6 met je keuzen!