Mijn oudste zoontje is inmiddels bijna 4. En ook 1 seconde na de bevalling ontwaakte in mij de leeuwin. We moesten wat langer in het ziekenhuis blijven en de eerste nacht sliep hij slecht. De zuster gaf aan dat ze hem mee kon nemen zodat ik mijn nachtrust kreeg. Absoluut niet! Ik heb niet net 20+ uur lopen zwoegen om hem vervolgens "weg te doen". Ik had de luxe om het eerste 1.5 jaar thuis te blijven en in die periode is hij nooit ergens zonder mij geweest. Ik vertrouwde niemand, niet dat ze hem iets aan zouden doen maar ik kende elk geluidje en zonder dat hij iets hoefde te zeggen wist ik wat hij nodig had. Dit kon een ander toch niet? Toen ik na die 1.5 jaar begon met werken was het noodzakelijk dat hij naar de opvang ging. Hier heb ik tot op de dag vandaag wel moeite mee. Ook op de dagen dat ik toevallig niet hoef te werken of minder. Dan mis ik hem zo erg of voel ik me schuldig alsof ik hem gedumpt heb. Nu hebben we inmiddels ons tweede zoontje mogen verwelkomen (10 weken oud) en ook bij hem is het hetzelfde verhaal. Ik hou ook hem lekker dicht bij me want niemand snapt mijn kinderen beter dan dat ik doe. En dit keer heb ik de kans om thuis te werken en is het voor nu nog geen noodzaak om hem "te dumpen". En ohja, niemand in mijn omgeving begrijpt mij en ik word al 3.5 jaar voor gek verklaard. Ze vragen wel eens of ik niet helemaal gek word om het liefst 24/7 mijn kinderen bij me te hebben. Maar in mijn ogen is dat het mooiste wat er is😊

Lekker je eigen pad kiezen. Ik heb af en toe het gevoel dat ik een hele roedel leeuwinnen in me heb, maar mijn grootste trots is er ook niet vanzelf gekomen en ben er gewoon stikzuinig op 😁 . Geniet lekker zoals het voor jou goed voelt!!

Trots op jou🙌❤️ Op wat voorn mama jij bent voor boaz hij had zich geen betere mama kunnen wensen..en ik als tante ben daar zo trots op👶🙏🏼 Jij bent helemaal niemand wat verschuldigd jij doet het al goed op jou manier een echte mama in hard en nieren vol liefde en bescherming 😘