idd, dat gevoel...ik ben dus niet de enige! Daarom wilde ik dat er meer mensen open over waren...Maar fijn gevoel he?! dat je dus niet de enige bent ;)

Oh geweldig ik ben dus niet de enige! :) Ik heb ook eerst wat uurtjes geslapen, voor ik goed en wel eens naar de baby wilde kijken.

Je hebt helemaal gelijk, maar waarom heerst hier zo'n taboe op dan? Mensen zeggen allemaal: "genieten he?!", terwijl ik de eerste periode helemaal niet kon genieten...en ik vraag me dan werkelijk af hoeveel mensen dat wel doen...net als al die zoete liedjes en inderdaad in films wordt ook dat beeld gecreëerd, misschien eens een realistische documentaire ofzo ;).

Dat gevoel had ik precies hetzelfde. Ik had een korte bevalling in het ziekenhuis van zo'n 4 uurtjes maar dat was ook alles wat ik op dat moment aan kon door de zwangerschapsvergiftiging. Baby is uiteindelijk met de vacuümpomp ter wereld gekomen. En toen hij eruit was dacht ik "mooi nu kan ik slapen". Ook helemaal niet dat happy familie gevoel... papa ging met baby mee naar de neonatologie (geboren met 36.1 weken) en ik dacht oké nu slapen. Eerst nog ff hechten, vooruit dan maar. Dan gaan we je nog ff wassen maar voordat ze daaraan toe kwamen sliep ik al. Ik heb van 4.30 tot 7 uur geslapen!!! En tien pas kwam het besef dat het me gelukt was. Ik naar baby en daar begon ik pas te genieten. Maar ik heb me heel lang schuldig gevoeld (en nu soms nog) dat ik liever wilde slapen dan bij mijn baby zijn. Je hebt zo'n plaatje in je hoofd van "baby geboren en happy family" dat beeld wordt veroorzaakt door films etc maar ik heb later van mensen gehoord dat heel veel het gevoel hebben van "nu even slapen" en als ik er realistisch over na denk is dat ook niet gek want je lichaam heeft een topprestatie geleverd!