Wij hebben pas 1 kindje en we hebben al besloten dat er nog 1 komt (als het ons gegund word natuurlijk). We weten alleen nog niet wanneer want we zijn er nog niet aan toe. Ik ben zelf jarenlang ernstig ziek geweest (mentaal) en ben er nu (met behulp van medicijnen) pas een jaartje van aan het bijkomen. Maar ook bij mij begint het erg te kriebelen. Mijn vriend daarentegen wil nog niet. We hebben nu eindelijk het financiële plaatje rond en proberen nu flink te sparen.. dus mochten we er 1 bij nemen kost dat ook weer een hoop geld terwijl we daar net van bijkomen. Ik begrijp dus wel waarom hij niet wilt. Mede door mijn verleden ben ik erg bang dat ik het niet aan zou kunnen om 2 kinderen te hebben, voelde me ook altijd zo benauwd omdat mijn dochter erg eenkennig is en ook altijd is geweest. Ik kon haar nooit aan een ander geven, moest haar altijd zelf dragen, ze wou niet in bed slapen alleen op mij, ze kreeg borstvoeding dus zelfs de voeding kon niet overgenomen worden. Ik kon nergens heen want zodra ze andere mensen voor zich zag raakte ze in paniek. Ze is overgevoelig. Dit maakt mijn keuze voor een 2e allemaal erg lastig. Toch moet je bepaalde overwegingen maken. Ik denk maar zo; kan het nu niet, dan kan het later wel. Ik vind het niet erg als er een aantal jaren tussen beide kindjes zitten. Dat is voor mij denk ik de beste keuze.

Ik heb 3 kinderen. 2 jongens van 7 en 5 en een meisje van anderhalf. Ik heb altijd gezegd dat 2 genoeg was. En de vrijheid die we terugkregen toen de kinderen wat ouder waren vond ik heerlijk. Vooral met de oudste hebben we een heftige babytijd gehad. Hij huilde wel 18 uur per dag. Onverwacht werd ik zwanger van de 2e ( ben je natuurlijk zelf bij ;) haha maar vond t wel zwaar in t begin. Gelukkig ging het met de oudste heel goed en was eindelijk het veke huilen over nadat hij behandeld was voor kiss tegenwoordig heet t hcfs. De tweede was heel makkelijk. Mijn man wikde heel graag een derde kindje ik absoluut niet. Ik was blij met mn 2 gezonde jongens. En t liep allemaal gesmeerd. Maar toch twijfelde ik.. wilde wel van de pil af maar niet definitief besluiten om er al een streep door te zetten. Dus wilde een spiraal laten plaatsen. Maar voordat de spiraal geplaatst zou worden...kwam ik er achter dat ik zwanger was van de derde. Krijg je als je met de pil stopt en 1x met vuur speelt haha. Maar ook deze keer was ik er zelf bij hihi. En dus direct zwanger. Ik schrok wel even in t begin dat verwacht je toch niet. Maar was er zeker heel blij mee. De zwangerschap ging goed. De bevalling ook. En jeetje wat geniet ik van mijn prachtige gezin. Echt zo heerlijk 3 kinderen. Alles loopt en de kinderen zijn echt gek op elkaar alle drie. Zo fijn. Het is echt een cadeautje voor ons om 3 gezonde lieve kinderen te hebben. Zou niet anders meer willen. Tuurlijk kost t geld maar dat zal wel loslopen....vroeger moesten gezinnen met veel meer kinderen zich ook redden en natuurlijk zijn de tijden daarin veranderd maar ik heb er wel vertrouwen in dat dat wel goed komt. En ja...mocht er een derde bij jullie komen moet je idd even weer omschakelen met heel veel dingen. Oppas was bij ons ook wel een dingetje...maar mn ouders vinden t geweldig nu. Scheelt ook wel als jou kinderen straks naar school gaan en de peuterspeelzaal. Dan hebben ze even weer wat meer tijd voor de kleine mocht je besluiten om voor een derde te gaan en mag t jullie gegeven zijn. Heel veel succes met het nadenken en een keuze maken. Maar laat je gevoelig zeker niet door een ander bepalen.

Wij wilden er altijd 3, maar het appartement waar we woonden was daar niet groot genoeg voor. Inmiddels is onze jongste 5 en wonen we in een gezinswoning waar het wel zou kunnen om nummer 3 te verwelkomen. Echter zijn wij nu 35, ben ik uit een burnout aan het krabbelen en zijn de kinderen beide naar school, vinden het leuk uit eten te gaan en te sporten, dus we wandelen en fietsen regelmatig (en ook serieuze afstanden) die vrijheid willen we eigenlijk niet meer inleveren, en toch blijft het ook bij mij in mijn hoofd zitten..