Hier hetzelfde onze zoon is met 35 weken geboren. Lag een week op de neonatologie en daarom wilde ik perse borstvoeding geven. Ookal kwam er bijna niks. Van de 8 flesjes waren er 3 kunst en dan pas na 2 weken. Tot 8 weken heb ik het volgehouden. Hij dronk niet uit de borst. Dus kolven kolven kolven voelde me een koe. Dus na 8 weken een borstontsteking verder moest ik van mijn man stoppen. Toen vond ik het verschrikkelijk, het voelde als falen vooral omdat ik dacht dat hij dat echt nodig had terwijl kunstvoeding net zo goed is. Achteraf ben ik blij dat ik gestopt ben. En nu maak ik verse potjes dat compenseerd. ?

Herkenbaar! Bij de eerste een half jaar bv gegeven. Ik wilde tijdens mijn zwangerschap en eigenlijk daarvoor al graag bv geven. Ze werd geboren met een geplande keizersnee en misschien dat ik daardoor wel extra de behoefte voelde om bv te geven. Ik had veel productie, moest vooraf kolven omdat de melk anders te snel stroomde en ze zich verslikte. Ook raakte ze niet vol genoeg omdat ze niet bij de vettere achtermelk kwam door de vele melk. Ik viel erg af (was hier eerst trots op omdat ik snel de zwangerschapskilo's kwijt was), was erg moe en kon niet genieten van mijn kleintje die ook veel huilde en slecht sliep... Het kolven op m'n werk vond ik verschrikkelijk. Er was een luxe apparte ruimte om te kolven, maar het viel me erg zwaar. De lactatiekundige adviseerde af te bouwen voor m'n eigen gezondheid. Helaas was ik, nadat ik gestopt was en m'n dochter inmiddels goed sliep en stukken minder huilde, m'n eigen klachten niet kwijt. Ik raakte depressie/overspannen en kwam thuis te zitten. Nu bijna 2 jaar verder ben ik uitgerekend van de 2e. Ik wil nog steeds graag bv geven...

mijn dochter hebben via de fles gehad, maar spugen konden ze heel goed..

ik heb alleen meegemaakt dat het niet lukte live, heb vooral gekolfd. Bij de derde ging het goed tot de 8e dag. Ik droomde wel veel erover, dat mijn dochter water of bloed uit mijn borsten kreeg ipv melk. Hormonen deed eerste zuigen echt pijnlijk, en onzekerheid hoeveel ze dronk en groeide hebben mijn man en ik besloten op laatste dag om te kolven. Kraamhulp echt niet blij maar werkte voor ons het beste. Schuldgevoelens heb ik wel gehad, en vooral naar mijn schoonzusje waarbij bv goed lukte, met 9 maand nog. Gelukkig heb ik erover heen kunnen zetten en ook eerlijk kunnen zeggen naar haar toe